Η ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΣΤΗ ΧΗΜΕΙΑ ΣΤΟΧΕΥΕΙ ΣΤΟΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ
Η Χημεία είναι μια από τις επιστήμες που ερμηνεύει τους νόμους της Κίνησης και αλλαγής του φυσικού κόσμου, εδραιώνοντας μια στέρεη γνώση και καλλιεργώντας μια αφυπνισμένη συνείδηση στους εφήβους, ώστε αυτοί να είναι σε θέση - ως ώριμοι πολίτες - να αντιμετωπίσουν με ορθολογικό τρόπο τόσο τα φυσικά, όσο και τα κοινωνικά φαινόμενα, συνδέοντάς τα στην αδιάρρηκτη ενότητα της φυσικο-κοινωνικής εξέλιξης. Η χημεία δηλαδή, όπως και όλες οι φυσικές επιστήμες, εξοπλίζει τους μαθητές με τις απαιτούμενες γνώσεις, που θα τους επιτρέψουν να απορρίψουν τη μεταφυσική ερμηνεία του φυσικού και κοινωνικού κόσμου και συνακόλουθα να ενταχθούν στην κοινωνία, με όρους αναζήτησης της αιτιότητας της ποικιλομορφίας των φυσικών και κοινωνικών φαινομένων. Κατ' επέκταση ένα τέτοιος γνωστικός εξοπλισμός συντελεί καθοριστικά στην αναίρεση του επιβαλλόμενου από την κυρίαρχη αστική τάξη προτύπου της παθητικής αποδοχής όλων των φαινομένων της κοινωνικής απόρριψης, αδικίας, φτώχειας και περιθωριοποίησης των πολλών, όπως επιτάσσει ο κεφαλαιοκρατικός νόμος της συσσώρευσης του κέρδους.
Αυτήν ακριβώς τη σκοπιμότητα έρχεται να υπηρετήσει το αντιδραστικό μέτρο της μείωσης της διδακτέας ύλης της Χημείας και των λοιπών μαθημάτων των θετικών επιστημών κατά 20%, στην κατεύθυνση της ισοπέδωσης βασικών κατακτήσεων του λαϊκού κινήματος στο θεσμό του σχολείου, που από τη φύση του βρίσκεται στην υπηρεσία της αστικής τάξης. Το αντιδραστικό αυτό μέτρο εκφράζει τα ιδεολογικά και κοινωνικά αιτήματα της οικονομικής ολιγαρχίας για υπνωτισμό της λαϊκής συνείδησης, ο οποίος αποτελεί βασική προϋπόθεση για την επιβολή της συνολικότερης αντιλαϊκής πολιτικής του κεφαλαίου σε αυτό το στάδιο της στυγνής επίθεσής του στα λαϊκά στρώματα, δηλαδή στο Ιμπεριαλιστικό. Έτσι, προετοιμάζεται το έδαφος για την επιβολή του μοντέλου της ευέλικτης πληροφορίας (4 κύρια μαθήματα και μαθήματα επιλογής), που από τη μια θα μειώσει το κόστος της εκπαίδευσης, λόγω της περικοπής των δαπανών για τη διδασκαλία βασικών κεφαλαίων, ενώ από την άλλη θα οδηγήσει στο εμπόριο της γνώσης περισσότερους μαθητές, που θα διεκδικήσουν ένα ανώτερο επίπεδο γνώσης, αποκλείοντας συγχρόνως τους πολλούς από θεμελιακές δυνατότητες ουσιαστικής ερμηνείας των βασικών ζητημάτων της ζωής.
Παρατηρήσεις στη νέα διδακτέα ύλη της Χημείας:
Παρατίθενται 3 χαρακτηριστικά παραδείγματα, τα οποία επιβεβαιώνουν αυτό τον αντιδραστικό χαρακτήρα του μέτρου της μείωσης της ύλης.
Στην Α Λυκείου δε θα διδαχτούν οι καταστάσεις (υγρή, στερεή και αέρια) και οι δομικοί λίθοι της ύλης (άτομα, μόρια, ιόντα), στη βάση της λογικής των ήδη διδαγμένων από το Γυμνάσιο. Καταστρατηγείται δηλαδή, η βασική παιδαγωγική αρχή της δημιουργικής αφομοίωσης της γνώσης, καθώς στερείται η δυνατότητα από τους μαθητές, να τροφοδοτήσουν και να εμπλουτίσουν την ήδη αποκτημένη γνώση τους με περισσότερες πτυχές, στην κατεύθυνση μιας σφαιρικής κατανόησης του επιστημονικού αντικειμένου της Χημείας. Έτσι, υπονομεύονται οι στοιχειώδεις δυνατότητες πνευματικών κατακτήσεων των παιδιών από τα χαμηλά στρώματα και στρώνεται ο δρόμος για το μορφωτικό αποκλεισμό των πολλών.
Στη Χημεία κατεύθυνσης της Β Λυκείου, όπου ο μαθητής απαιτεί περαιτέρω εμβάθυνση στους φυσικούς νόμους, η διδασκαλία δεν εστιάζει, όπως θα έπρεπε, στη συνολική θεώρηση, αλλά δίδει έμφαση στο μερικό, αποσυνδεόντάς το από το συνολικό, με το οποίο αποτελεί μια ενότητα. Συγκεκριμένα, ενώ δε διδάσκονται οι διαμοριακές δυνάμεις, οι δυνάμεις δηλαδή που δίνουν τη συνεκτικότητα στην ύλη, παραμένει στη διδακτέα ύλη το μέρος του δεσμού υδρογόνου, στη βάση μιας χρησιμοθηρικής σύνδεσης αυτής της πληροφορίας με κάποια άλλα μαθήματα. Καταργείται δηλαδή η δυνατότητα του μαθητή να χτίσει έννοιες, συνδέοντας το μερικό με το γενικό και αντίστροφα. Έτσι, η γνώση του παραμένει απλά στην εκμάθηση της μηχανικής εφαρμογής κάποιας πληροφορίας, που παραμένει μετέωρη, αφού ο μαθητής/τρια δεν έχει τη δυνατότητα της σφαιρικής σύλληψης του φαινομένου.
Τέλος, στη Χημεία γενικής παιδείας της Β Λυκείου, αφαιρούνται όλες οι παρασκευές των ενώσεων που συναντά ο μαθητής στο συγκεκριμένο μάθημα. Ταυτόχρονα, όμως, διατηρούνται στην ύλη της πανελλαδικά εξεταζόμενης Χημείας της Γ τάξης. Η συγκεκριμένη λογική έχει διπλή στόχευση: από τη μία σταματά να διδάσκεται η βασική αρχή της Χημείας και της φύσης, δηλαδή του ποιοτικού μετασχηματισμού της ύλης κάτω από ευνοϊκές συνθήκες και από την άλλη αυξάνεται η ανάγκη για εξωσχολική διδασκαλία, μιας και για πρώτη φορά ο μαθητής θα έρχεται σε επαφή με αυτή τη λογική στην απαιτητική – από κάθε άποψη – σχολική χρονιά της τελευταίας τάξης του Λυκείου.
Αναδεικνύεται λοιπόν ότι η περικοπή της ύλης των Φυσικών Επιστημών έρχεται να συμπληρώσει το παζλ των αποκρουστικά αντιλαϊκών μέτρων, που στοχεύουν στην εκμηδένιση της μορφωτικής δυνατότητας των λαϊκών στρωμάτων και στην επίταση των ταξικών φραγμών στη γνώση. Γιατί όπως αναλύθηκε παραπάνω, η περικοπή αυτή εδραιώνεται στο αίτημα της αστικής τάξης για τη μορφωτική περιθωριοποίηση και κοινωνική αποδυνάμωση των εργατολαϊκών στρωμάτων, των οποίων η μορφωτική δυνατότητα πρέπει να είναι περιορισμένη, για να περιοριστεί συνακόλουθα και η διεκδικητική κοινωνική τους δράση.
Απέναντι σε αυτή τη μεσαιωνικού χαρακτήρα στόχευση της οικονομικής ολιγαρχίας οφείλουμε να αντισταθούμε με ένα ενιαιο-μετωπικό αγώνα, που δε θα συσπειρώνει μόνο τους άμεσα εμπλεκόμενους (εκπαιδευτικούς, γονείς, μαθητές), αλλά το σύνολο των εργαζομένων. Γιατί η αντίσταση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και η κατοχύρωση των λαϊκών μορφωτικών, εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων απαιτεί αφυπνισμένη συνείδηση και ενωτική πάλη.
Σε μορφή pdf:
Η ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΣΤΗ ΧΗΜΕΙΑ ΣΤΟΧΕΥΕΙ ΣΤΟΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ