Ένα σχόλιο, με αφορμή τη θέση της
πρωτοεμφανιζόμενης παράταξης «ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΜΠΡΟΣΤΑ!» ότι δεν «έχει χρώμα, ούτε
κόμμα».
Συνάδελφοι, λίγο πριν την εκλογική
αναμέτρηση στο σωματείο μας, την Τετάρτη 13 Δεκέμβρη, κοινοποίησε τη συγκρότησή
της μια νέα παράταξη, με τον τίτλο «ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΜΠΡΟΣΤΑ», η οποία στην
πλειονότητά της συσπειρώνει αναπληρωτές συναδέλφους.
Τονίζουμε ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμα
κάθε συλλογικότητας να συγκροτεί
παράταξη και να διεκδικεί, με τη δράση και τις θέσεις της, τη συμμετοχή της στη
διαμόρφωση των αποφάσεων και της συλλογικής δράσης του σωματείου μας. Εξάλλου, με την
πολύχρονη παρουσία και τη δράση μας, υπερασπιζόμαστε τις συνδικαλιστικές
ελευθερίες και τον διεκδικητικό χαρακτήρα του συνδικαλισμού.
Ωστόσο, οι θέσεις της νέας παράταξης και
ιδιαιτέρα αυτές που αναφέρονται στην έλλειψη χρώματος…μας υποχρεώνουν να
πάρουμε θέση, μιας και όλοι κρίνουμε και κρινόμαστε για τις θέσεις και τις δράσεις μας, ιδιαιτέρα στις
εκλογο-απολογιστικές διαδικασίες των συνδικαλιστικών οργάνων.
Θεωρούμε λοιπόν ότι η δήλωση της νέας
παράταξης ότι δεν…έχει χρώμα, πρώτον
έρχεται από τα ..παλιά και δεύτερον είναι ..πολύ χρωματισμένη.
Συγκεκριμένα, ως ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ δηλώνουμε ότι δεν υπάρχει ούτε μια κοινωνική πράξη και θέση που
να μην έχει χρώμα, με την έννοια ότι αντανακλά-αναγκαστικά-τις πολιτικές
λειτουργίες της κοινωνίας. Συνεπώς, άχρωμη συνδικαλιστική παράταξη , συλλογικότητα
και θέση δεν υπήρξε ποτέ από τότε που μπήκαν τα θεμέλια της πολιτικής
κοινωνίας, δηλ από την περίοδο της μετάβασης από τον κοινοτικό στον οργανωμένο
με πολιτικούς θεσμούς κοινωνικό βίο.
Αυτή την ιστορική και κοινωνική αλήθεια,
προφανώς, τη γνωρίζουν οι συνάδελφοι που εκπροσωπούν τη νέα παράταξη. Γιατί
λοιπόν δηλώνουν ότι είναι «αχρωμάτιστοι»; Μήπως, επειδή γνωρίζουν καλά ότι οι
θέσεις τους έχουν πολιτικό χρώμα το οποίο θέλουν να συγκαλύψουν;
Και ρωτάμε: έχει πολιτικό χρώμα η
θέση της νέας παράταξης για την
τροποποίηση του αντιλαϊκού ν.3848 που υπονομεύει τα εργασιακά δικαιώματά μας
και ιδιαιτέρα των αναπληρωτών συναδέλφων που είναι το πιο χτυπημένο κομμάτι του
κλάδου μας;
Επίσης έχει πολιτικό χρώμα η ΑΠΟΥΣΙΑ των
υποψηφίων και υποστηρικτών της νέας παράταξης από την ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ενάντια στην ΑΔΙΟΡΙΣΤΙΑ και
τη γενικότερη ανισοτιμία των ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ στη Διεύθυνση Β/θμιας Εκπαίδευσης την
Τρίτη(5/12), για την οποία ήταν ενήμεροι, αλλά την αγνόησαν εντελώς;
Ακόμη έχει πολιτικό χρώμα η έλλειψη
καταγγελίας από τη συγκεκριμένη παράταξη του κατασταλτικού μέτρου της
κυβέρνησης για την κατάργηση του δικαιώματος της Απεργίας;
Επιπλέον έχει πολιτικό χρώμα η
έμφαση της νέας παράταξης στην εκλογική
της καταγραφή και η απουσία της ως
συλλογικότητας από τη διεκδικητική δράση
του σωματείου όλη τη χρονιά ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της Κυβέρνησης –ΕΕ-Δ.Ν.Τ που διαλύει και τα υπολείμματα των εργασιακών και
μορφωτικών κατακτήσεων μας;
Σωρεία κι άλλων ερωτημάτων θα μπορούσαμε
να αναφέρουμε που αφορούν στη συνολικότερη θεσμική επίθεση της κυβέρνησης
ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, για την οποία δε αναφέρει τίποτα η νέα παράταξη. Περιοριζόμαστε
στα προφανή, για να τονίσουμε ότι το πολιτικό χρώμα υπάρχει αντικειμενικά και νομοτελειακά στα λόγια και
τα έργα μας.
Και μιας και μιλάμε για συνδικαλισμό, είναι γνωστό πως από τη φύση του αποτελεί ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ. Αν αυτή η πολιτική
λειτουργία είναι συνειδητή από τους εργαζόμενους, τότε ο συνδικαλισμός είναι διεκδικητικός,
υπερασπίζεται τα λαϊκά συμφέροντα και
στρέφεται ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης και των συμμάχων
της. Αν όμως η πολιτική του λειτουργία συγκαλύπτεται, τότε ο συνδικαλισμός γίνεται
συντεχνιακός και εργοδοτικός και ΥΠΗΡΕΤΕΙ,
εξ αντικειμένου, τα συμφέροντα της κυβέρνησης και της μεγαλοαστικής τάξης που αυτή εκπροσωπεί. Γιατί στο καπιταλιστικό σύστημα που
ζούμε την εξουσία έχει η αστική τάξη, η
οποία επιβάλλει τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις της με κάθε μέσο. Απέναντί της
οικοδομήθηκε, με πολύχρονους λαϊκούς αγώνες
ο διεκδικητικός συνδικαλισμός των πολιτικοποιημένων εργαζομένων, που γνωρίζουν
ότι το μέσο της πάλης τους απέναντι στην
κυρίαρχη πολιτική της εκμετάλλευσης είναι
το σωματείο τους.
Με αυτήν την έννοια, τα διεκδικητικά
σωματεία προφανώς και σαφώς υπηρετούν τα
ταξικά συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων,
ενώ τα συντεχνιακά σωματεία, αναγκαστικά, τίθενται στην υπηρεσία της κυρίαρχης
εκμεταλλεύτριας τάξης. Συνεπώς οι παρατάξεις έχουν και πολιτικό χρώμα και ταξικό
πρόσημο. Οποιος αποκρύπτει αυτήν την αλήθεια και βροντοφωνάζει το
αντίθετο, σίγουρα έχει τους λόγους του:
Επιδιώκει να συγκαλύψει την πολιτική του
ταυτότητα, αφού το φανέρωμά της θα αναδείξει την πίστη του στα εχθρικά προς τους εργαζόμενους ταξικά
συμφέροντα. Με αυτόν τον τρόπο όμως παραπλανά και αποπροσανατολίζει, σε μια
εποχή μάλιστα που ο λαός πληρώνει πολύ ακριβά-ακόμη και με την απειλή της
ποινικοποίησης των αγώνων του-την παραπλάνησή του από τον δήθεν «αριστερό»
ΣΥΡΙΖΑ που έκρυβε προεκλογικά πολύ καλά «τα χαρτιά» και
τις συμφωνίες του με τους εκπροσώπους
του κεφαλαίου, για να πάρει την εξουσία και να χτυπήσει ακόμη πιο σκληρά το λαό
, με την πολιτική της ανεργίας, της αμορφωσιάς και της πείνας.
Συνάδελφοι, τα λόγια μας πρέπει να είναι
σταράτα και καθαρά: ή θα υπερασπιστούμε τα συλλογικά συμφέροντα με τους συνειδητούς,
συνδικαλιστικούς και πολιτικούς αγώνες μας ή
θα υποταχτούμε στον εργασιακό και μορφωτικό μεσαίωνα ως «μοιραίοι κι
άβουλοι αντάμα», για να προσμένουμε το
κάποιο θαύμα…
Εμείς από το χώρο της συνεπούς
αριστεράς, της ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ, επιλέγουμε τον πρώτο δρόμο
της πολιτικής διαφάνειας, της ξεκάθαρης αντίθεσης στην αντιλαϊκή πολιτική της
αδιοριστίας , της αμορφωσιάς και της φτώχειας και καλούμε όλους τους συναδέλφους,
αναπληρωτές και μόνιμους, σε συστράτευση σε αυτόν τον ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΑΓΩΝΑ που είναι
ο μόνος νικηφόρος και αποτελεσματικός δρόμος για να κατοχυρώσουμε τα δικαιώματά
μας. Για αυτό τονίζουμε την ανάγκη της μαζικής συμμετοχής στη ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ στις 14 Δεκέμβρη.