Τονίζουμε ότι το
συνδικαλιστικό κίνημα είναι και πρέπει
να παραμείνει δημοκρατικός θεσμός συσπείρωσης, ενότητας και διεκδικητικής
δράσης των εργαζόμενων ενάντια στα εργοδοτικά συμφέροντα. Τα συμφέροντα
αυτά στο χώρο μας εκφράζονται μέσω του συλλογικού εργοδότη του κράτους, μέσω
δηλ του διοικητικού μηχανισμού της εκπαίδευσης, ο οποίος καλείται κάθε φορά να εφαρμόσει το αντιλαϊκό θεσμικό πλαίσιο
που διαμορφώνεται κατ’ εντολή των ιμπεριαλιστών επικυρίαρχων (ΕΕ-Δ.Ν.Τ-Ν.Α.Τ.Ο)
και επιβάλλεται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, τις παλιότερες (Ν.Δ-Π.Α.Σ.ΟΚ) και
τη σημερινή (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ), που βρίσκονται
στην υπηρεσία του ξένου ιμπεριαλισμού και της εγχώριας ολιγαρχίας Επομένως ο κρατικός μηχανισμός ούτε ουδέτερος
ταξικά ούτε άχρωμος πολιτικά είναι. Απεναντίας, είναι οργανωμένος στη βάση
της επιβολής των κυρίαρχων καπιταλιστικών συμφερόντων και ως τέτοιος δε μπορεί να είναι ούτε «φιλικός», ούτε
«φιλολαϊκός», ούτε…μεταστρέψιμος!», μέσω της συνδιοίκησής του από εκπροσώπους
του Συνδικαλισμού. Στέκεται σταθερά και αδιάλειπτα εχθρικός απέναντι στην εργατική
τάξη και στα λαϊκά στρώματα. Προσηλώνεται
πιστά στην εφαρμογή της αντιδραστικής πολιτικής που επιτάσσει η ντόπια πλουτοκρατία
και οι ιμπεριαλιστές κηδεμόνες της, Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι.. Στα πλαίσια αυτά, είναι προφανές ότι οι
όποιες θεσμικές μας κατακτήσεις(εργασιακές, μορφωτικές,
κοινωνικο-ασφαλιστικές , συνδικαλιστικές κλπ) που σήμερα ακυρώνονται-μέσω της επιβολής της μνημονιακής λαίλαπας, του μισθολογίου της πείνας, της φοροληστείας, της αδιοριστίας, του «νέου σχολείου» για τους λίγους και ..εκλεκτούς, αλλά και
μέσω της εξαγγελλόμενης ισοπέδωσης των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων μας-αποτέλεσαν
καρπός της συλλογικής πάλης και διεκδίκησης .Δεν κατοχυρώθηκαν.. με τις
συνεδρίες στα ΠΥΣΔΕ και ΚΥΣΔΕ. Απεναντίας, η συμμετοχή σε αυτά τα όργανα συνέβαλε
και συμβάλλει στην εδραίωση του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού και
στην απονεύρωση της μαζικής δράσης. Χαρακτηριστικό
παράδειγμα αποτελεί η αντιλαϊκή απόφαση
για κλείσιμο του σχολείου του ΤΕΦΕΛΙΟΥ το καλοκαίρι, την οποία γνώριζαν οι
αιρετοί(ΔΑΚΕ-Π.ΕΚ(πώην ΠΑΣΚ)και ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ και όχι μόνο δεν κινητοποιήθηκαν για την αποτροπή
μιας τόσο αντιδραστικής απόφασης, αλλά επιπλέον δεν ενημέρωσαν και αυτό ακόμη το Δ.Σ. της Ε.Λ.Μ.Ε.(!).Για την αποτροπή
αυτής της απαράδεκτης απόφασης, πήραμε
την πρωτοβουλία ως παράταξη, όταν ενημερωθήκαμε ..στο παρά πέντε, κινητοποιώντας τους συναδέλφους και
καλώντας το σωματείο να αναλάβει τις ευθύνες του.
Στη βάση αυτή, γίνεται φανερό ότι ..η
γνώση της ενημέρωσης , μέσω της συμμετοχής στα συνδιοικητικά όργανα, όχι μόνο
δεν αποτέλεσε αφετηρία αγώνων και διεκδίκησης για την αποτροπή του κλεισίματος
του σχολείου, αλλά αντιθέτως συνέβαλε
στον…καθαγιασμό ενός βάρβαρου μέτρου.
Συνάδελφοι, για τον ταξικό συνδικαλισμό πρέπει να
είναι σαφής η οριοθέτηση του Σωματείου
ως δημοκρατικού συλλογικού θεσμού προάσπισης
των λαϊκών συμφερόντων και του κράτους ως μηχανισμού επιβολής των καπιταλιστικών
αρχών της λαϊκής εκμετάλλευσης. Αυτήν ακριβώς την ευδιάκριτη αντίθεση ανάμεσα
στα σωματεία ως συλλογικά μέσα πάλης και στους διοικητικούς μηχανισμούς
εφαρμογής των αντιλαϊκών μέτρων αναγνωρίζει το ίδιο το αστικό κράτος, το οποίο
επιβάλλει τέτοιους συσχετισμούς στα
συνδιοικητικά όργανα (ΠΥΣΔΕ-Α.Π.Υ.Σ.ΔE-ΚΥΣΔΕ), ώστε ουσιαστικά οι εκπρόσωποι του συνδικαλισμού (2 έναντι 3 της Διοίκησης) όχι μόνο να
μην είναι σε θέση να ακυρώσουν ποτέ μια αντιλαϊκή απόφαση, αλλά πολύ
περισσότερο να διαδραματίζουν το ρόλο… ενός κομπάρσου στη διεκπεραίωση των
αποφάσεων της αντιλαϊκής πολιτικής του
ΥΠΕΠΘ. Την ίδια λογική της απονεύρωσης
του συνδικαλισμού υπηρετεί και η «αρχή του απόρρητου!!» των αποφάσεων των εν λόγω οργάνων, που μετατρέπει τους συνδ. εκπροσώπους
σε «φρουρούς!» των αποφάσεων του κράτους.
Αυτή η τυπική παρουσία των συνδικαλιστικών
εκπροσώπων στα συνδιοικητικά όργανα δρα πολλαπλασιαστικά ενάντια στην ανάπτυξη
μιας ισχυρής διεκδικητικής συνείδησης στους εργαζόμενους, γιατί
Ø απονευρώνει το συνδικαλισμό, μετατρέποντάς τον σε…παρατηρητή των αποφάσεων
της Διοίκησης.
Ø καλλιεργεί την αυταπάτη στη βάση του κλάδου ότι οι αντιλαϊκές αποφάσεις είναι
...αναστρέψιμες!!, μέσω της παρουσίας των αιρετών και οδηγεί σταδιακά στην
απομαζικοποίηση των συλλογικών διαδικασιών (Γ.Σ, συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια
κλπ)
Ø δημιουργεί τους απαιτούμενους όρους αποσύνδεσης της συνδικαλιστικής
εκπροσώπησης
από τους εργαζόμενους, με αποτέλεσμα η σχέση μεταξύ αιρετού και
συναδέλφου να εξατομικεύεται, αποδυναμώνοντας την πίστη στο συλλογικό αγώνα.
Ø συντελεί καθοριστικά στη γραφειοκρατικοποίηση των συνδικαλιστικών
οργάνων
και στην ανάπτυξη μιας ιδιότυπης
«πελατειακής» σχέσης μεταξύ βάσης και εκπροσώπων στα όργανα .
Συνάδελφοι, η συμμετοχή του Συνδικαλισμού στα συνδιοικητικά
όργανα, ενώ φαίνεται ως κατάκτηση, στην πραγματικότητα αποτελεί…μια ευέλικτη
διαδικασία ενσωμάτωσης των συνδ. οργάνων στη λογική της συνδιαχείρισης της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος. με
απώτερο στόχο την άμβλυνση της αγωνιστικής συνείδησης των εργαζομένων και
την αποστασιοποίηση από τη συλλογική δράση. Οι διαστάσεις αυτού του φαινομένου
θα αποβούν ακόμη πιο επικίνδυνες, μέσω
της μνημονιακής επιταγής για ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, κατάργηση
, ουσιαστικά, της δυνατότητας προκήρυξης απεργίας, και γενικώς μέσω της ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής
δράσης.
Για την αποτροπή
των βάρβαρων μνημονιακών μέτρων Κυβέρνησης –ΕΕ-Δ.Ν.Τ-Ν.ΑΤ.Ο απαραίτητη προϋπόθεση είναι η συμμετοχή στις συλλογικές διαδικασίες και η ανάπτυξη
ενός μαζικού, ενωτικού, ανυποχώρητου λαϊκού κινήματος.
Η
ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΑΣ:
ΟΙ ΣΥΝΕΔΡΙΕΣ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ(Π.Υ.Σ.Δ.Ε- Α.Π.Υ.Σ.Δ.Ε-Κ.Υ.Σ.Δ.Ε)
ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΣΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ ΕΛΜΕ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ – ΧΩΡΙΣ ΘΕΣΜΚΕΣ
ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ – ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΑΚΩΛΥΤΑ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΑΣΠΙΖΕΤΑΙ ΤΑ ΛΑΪΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ.