11ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΟΛΜΕ - ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ - ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΟΜΙΛΟΥ

ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ   ΚΑΤΕΔΑΦΙΖΟΥΝ ΤΑ ΜΟΡΦΩΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ.
ΤΟ «ΝΕΟ ΛΥΚΕΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΑΣΗΣ ΤΩΝ ΤΑΞΙΚΩΝ ΦΡΑΓΜΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΕΛΙΚΤΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΔΗΘΕΝ «ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ» ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣ

Ο περίφημος «εθνικός διάλογος» για την παιδεία  που ακολούθησε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, στα χνάρια των προκατόχων της,προκειμένου να εξαγνίσει τον οδοστρωτήρα των λαϊκών κατακτήσεων στο σχολείο και να συσκοτίσει τη λαϊκή συνείδηση σχετικά με τους στόχους της, έληξε  με την κατάθεση του  πορίσματος  που αφορά στον πιο αντιδραστικό  σχεδιασμό για  τη δημόσια εκπαίδευση μεταπολεμικά.

Ο εξάμηνος προσχηματικός διάλογος της λαϊκής παραπλάνησης –παρά τις προσπάθειες συγκάλυψης του ρόλου του- επιβεβαιώνει, με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο,  την απόλυτη  εναρμόνιση της δήθεν «αριστερής»  κυβέρνησης με  τις  αντιλαϊκές αποφάσεις της  ιμπεριαλιστικής ΕΕ στο χώρο της εκπαίδευσης, όπως αυτές καθορίζονται από μια σωρεία  παλιότερων αντιλαϊκών συνθηκών (Λευκή Βίβλος, Λισσαβώνα,  Πράγα, Βερολίνο, Μπολόνια), αλλά και όπως επιτείνονται στις συνθήκες της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. Οι  συνθήκες αυτές  απογυμνώνουν την πολιτική του ιμπεριαλισμού και της ολιγαρχίας από κάθε δημοκρατικοφανή μανδύα, αποκαλύπτοντας το ρόλο του σχολείου  ως ιδεολογικού  μηχανισμού αναπαραγωγής του αστικού συστήματος, εντεταλμένου να εδραιώνει την κοινωνική ανισότητα, ανοιγοκλείνοντας την στρόφιγγα της μορφωτικής απόρριψης των λαϊκών στρωμάτων, ανάλογα με το συσχετισμό των δυνάμεων στην ταξική αναμέτρηση της εργατικής τάξης με την κυρίαρχη κεφαλαιοκρατική.

Στη βάση αυτή, είναι προφανές ότι η οκταετής παγκόσμια καπιταλιστική κρίση ως έκφραση των αντιφάσεων του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής αντανακλάται στην πολιτική για την παιδεία που θεσπίζει η πολλαπλώς δονούμενη από τους εσωτερικούς ανταγωνισμούς  Ε.Ε. Απεικονίζεται στις ντιρεκτίβες της και αποτυπώνεται στην εργαλειοθήκη του Ο.Ο.Σ.Α, που αποτελεί τον οδοδείχτη  για την κατεδάφιση των λαϊκών μορφωτικών κατακτήσεων, ιδιαίτερα  στις χώρες του εξαρτημένου καπιταλισμού,  στις οποίες ανήκει η χώρα μας. Για το λόγο αυτό, μια αποκομμένη από τις οικονομικο-κοινωνικές   και πολιτικές συνθήκες μελέτη  του «υπομνήματος της επιτροπής Λιάκου», μια  ουδέτερη δηλ προσέγγιση του ζητήματος - πέρα από καταστρατήγηση των βασικών αρχών της επιστημονικής  και διαλεκτικής σκέψης- συνιστά  συνάμα και   πράξη εθελοτύφλωσης ,αλλά  και συναίνεσης στο  μορφωτικό μεσαίωνα που θεσπίζει και επιβάλλει ο διεθνής ιμπεριαλισμός, έχοντας ως στυλοβάτες του τους πολύχρωμους  εκπροσώπους     της εγχώριας ολιγαρχίας, είτε βρίσκονται σήμερα στο τιμόνι της διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης(ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ), είτε παλιότερα(Ν.Δ-Π.Α.Σ.Ο.Κ), είτε διεκδικούν μερίδιο σε αυτήν(ΠΟΤΑΜΙ-ΚΕΝΤΡΩΟΙ).

Στο πλαίσιο  αυτό , και με δεδομένη τη θέση ότι το ζήτημα της παιδείας είναι πολιτικό, έργο πρώτιστο του δασκάλου και παιδαγωγού - όταν μάλιστα προσέρχεται σε ένα εκπαιδευτικό συνέδριο της ομοσπονδίας του- δεν είναι να κάνει επιμέρους παρατηρήσεις  στο προτεινόμενο corpus των θέσεων  των θεωρητικών προπαγανδιστών   της  πολιτικής του  αποκλεισμού  της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων από  το δικαίωμα της μόρφωσης, της σταθερής εργασίας  και  κοινωνικής δράσης. Απεναντίας, ο δάσκαλος ο ταγμένος στην υπόθεση της μορφωτικής ανύψωσης των χτυπημένων από τη ληστρική πολιτική του κεφαλαίου παιδιών των φτωχών λαϊκών στρωμάτων έχει το ηθικό, παιδαγωγικό και κοινωνικό χρέος να σταθεί στον πυρήνα αυτής της αντιδραστικής πολιτικής που σχεδιάζεται από  τους μεγαλόσχημους  απολογητές του συστήματος της ιμπεριαλιστικής υποτέλειας ,  της λαϊκής εξαθλίωσης και  της αμορφωσιάς. Οφείλει να βγάλει το… χρυσό περιτύλιγμα της  μαύρης αντιδραστικής  πολιτικής ,  που με φτιασιδώματα προβάλλεται ως φιλολαϊκή,  την ίδια στιγμή που  οδηγεί στο μορφωτικό καιάδα και  την κοινωνική απόρριψη την πλειονότητα των παιδιών των λαϊκών οικογενειών, όπως επιτάσσει το τρίτο δρακόντειο μνημόνιο, το οποίο   επιβάλλει κόμη πιο ασφυκτικά  τα δεσμά   της  εξάρτησης της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς (ΕΕ-Δ.Ν.Τ.-Ν.Α.Τ.Ο)

Για τους παραπάνω λόγους, κρίνουμε απαραίτητο να   αποκωδικοποιήσουμε τα μηνύματα της μορφωτικής απόρριψης των φτωχών λαϊκών στρωμάτων  που περίτεχνα και με ηχηρούς τίτλους συγκαλύπτονται στο περιώνυμο υπόμνημα της επιτροπής  Λιάκου

Μας λένε ότι το Νέο Λύκειο:

1.   «θα είναι αυτοτελές και αυτόνομο»:  Είναι γνωστό  ότι οι προβαλλόμενες ιδιότητες της «αυτονομίας και της αυτοτέλειας» είναι ασύμβατες με τη λειτουργία οποιασδήποτε βαθμίδας της εκπαίδευσης σε κάθε κοινωνικό σύστημα ( δουλοκτητικό, φεουδαρχικό, καπιταλιστικό, σοσιαλιστικό), αφού  η εκπαίδευση ως θεσμός του εποικοδομήματος  βρίσκεται στην υπηρεσία της εκάστοτε κυρίαρχης τάξης, ικανοποιώντας  τους δικούς της ιδεολογικούς, κοινωνικούς  και οικονομικούς στόχους. Εξ άλλου, οι ίδιοι οι… σοφοί συντάκτες του υπομνήματος αυτοαναιρούνται, δηλώνοντας την αδυναμία της αυτονομίας  του νέου λυκείου από «τη στοχοθεσία που το Εθνικό Πλαίσιο Εκπαίδευσης θέτει για τη βαθμίδα αυτή» Η στοχοθεσία λοιπόν της εθνικής πολιτικής  που χαράζει και επιβάλλει η  εγχώρια μεγαλοαστική τάξη  καθιστά αδύνατη την περιώνυμη «αυτοτέλεια και αυτονομία του».Η δε μορφωτική αυτοτέλειά του λυκείου , δηλ η προβαλλόμενη  αποσύνδεσή του από τις εξετάσεις για την Γ/θμια Εκπαίδευση αναιρείται επίσης   τους συντάκτες  του εν λόγω υπομνήματος, αφού  κατηγορηματικά τονίζουν σε άλλο σημείο πως «οι μαθητές  αποκτούν Εθνικό  Απολυτήριο Λυκείου, μετά από γραπτές εξετάσεις τις οποίες δίνουν στο τέλος της Β’ Λυκείου…Τα θέματα ορίζονται από μια κοινή βάση θεμάτων..Το εθνικό απολυτήριο του Λυκείου είναι το κατώφλι για την τριτοβάθμια εκπαίδευση..» Είναι λοιπόν προφανές ότι όχι μόνο θεσπίζονται αυστηρές εξετάσεις και μάλιστα με κοινή βάση(δηλ τράπεζα θεμάτων), αλλά επιπλέον αυτές οι εξετάσεις είναι το κατώφλι , δηλ το απαραίτητο στάδιο για την εισαγωγή στην Γ/θμια εκπαίδευση.

2.     «θα είναι αξιόπιστο»: Η θέση αυτή   αμαυρώνει  κάθε  μορφωτική και εργασιακή  κατάκτηση στο χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης, αφού   υπονοεί ότι  το  κλίμα  της αναξιοπιστίας και  της  συναλλαγής  διέπει τη μέχρι  τώρα λειτουργία του σχολείου.   Αποτελεί  δηλ βάρβαρη προσβολή  της εργασιακής αξιοπρέπειας και  συλλογικής ηθικής των εκπαιδευτικών , ενώ παραπέμπει  συγχρόνως  στη γλώσσα της αγοράς, προβάλλοντας τους νόμους της. Ουσιαστικά , θέτει στο στόχαστρο κάθε δημοκρατική κατάκτηση του εκπαιδευτικού κινήματος που αποτυπώνεται στη λειτουργία του συλλόγου διδασκόντων, με την αναφορά. στους «μηχανισμούς εξασφάλισης του αδιάβλητου» .Η περιώνυμη  «αξιοπιστία» παραπέμπει στην κατάργηση  της δυνατότητας των εκπαιδευτικών να ορίζουν το πλαίσιο  της εξέτασης των μαθητών τους, αφού τα θέματα «θα προέρχονται από μια κεντρική βάση», έτσι ώστε η απρόσωπη  μηχανή της ταξικής απόρριψης να αποβαίνει πιο αποτελεσματική .Είναι αυτονόητο επομένως ότι η περιλάλητη «αξιοπιστία» συγκαλύπτει την επιβολή ενός ακόμη πιο ταξικού μηχανισμού  της  μορφωτικής περιθωριοποίησης των  φτωχών  και της ισοπέδωσης κάθε έννοιας δικαιώματος των εκπαιδευτικών..

3.     «θα είναι φιλικό προς το μαθητή»:  εδώ  αποκορυφώνεται ο εμπαιγμός , ενώ εκχυδαϊζεται  η έννοια της φιλικότητας. Γιατί  η πιο εχθρική απέναντι στο  μαθητή πολιτική μετονομάζεται φιλική, σε μια κατεύθυνση   ιδεολογικού αφοπλισμού της νεολαίας μπροστά στη λαιμητόμο των δικαιωμάτων  της. Η φιλικότητα συνίσταται στην ..επιλογή από τους μαθητές των μαθημάτων και του επιπέδου  της δυσκολίας, «με βάση τους στόχους και τις κλίσεις τους»! Ετσι , ο .. μονήρης μαθητής θα διαμορφώνει «το ατομικό του πρόγραμμα», αναλαμβάνοντας και την πλήρη ευθύνη της μορφωτικής και κοινωνικής περιθωριοποίησής του. Αίφνης εξαφανίζονται οι οικονομικές  και κοινωνικές συνθήκες  που καθορίζουν τους στόχους  των μαθητών και αφορούν στην  ταξική τους καταγωγή, ενώ τη θέση τους παίρνουν «οι κλίσεις»(!), οι φυσικές τάσεις δηλ που με τη σειρά τους ανάγονται στο  μοναδικό  κριτήριο διαφοροποίησης των μαθητών(!). Πρόκειται για μια  κυνική, απαράδεκτη και αποκρουστικά αντιδημοκρατική θέση που καταργεί κι αυτήν ακόμα την επιστημονική και ιστορική αλήθεια που αφορά στην κοινωνική φύση  του ανθρώπου και  την  ταξική τοποθέτηση του. Εδώ η βαρβαρότητα μεταμφιέζεται σε εκσυγχρονισμό, επιβεβαιώνοντας το ληστρικό χαρακτήρα  της εφαρμοζόμενης  πολιτικής που  απαιτεί από  το μαθητή όχι μόνο να παραιτηθεί από κάθε δικαίωμα μόρφωσης, αλλά επιπλέον να θεωρητικοποιήσει τον μορφωτικό του αποκλεισμό, με αναγωγή στις κλίσεις του και  να ..εκφράσει ακόμη   την ευγνωμοσύνη του προς  τους δημίους του, οι οποίοι  του υπενθυμίζουν ότι…. από φυσικού του(!) δε μπορεί να επιλέξει τα δύσκολα τοπία, τα οποία  αποτελούν προνομιακό χώρο επιλογής  των χαρισματικών και ταλαντούχων..

4.   «Θα επιβραβεύει την έμπρακτη εκδήλωση φροντίδας για τους άλλους». Αν στα προηγούμενα σημεία διαπιστώθηκε η  σημασιολογική μετάλλαξη των λέξεων, για να  συγκαλυφθεί ο μορφωτικός μεσαίωνας, εδώ οι  σοφοί του εθνικού διαλόγου  επικαλούνται τα αισθήματα φιλαλληλίας, προκειμένου να αποκρύψουν την παντελή έλλειψη κοινωνικής πολιτικής, την οποία σπεύδουν να φορτώσουν στις πλάτες των μαθητών, συνεκτιμώντας την μάλιστα  στο άθροισμα των μονάδων  του εθνικού απολυτηρίου. Ετσι, οι ευπαθείς κατηγορίες(π.χ υπερήλικες, ανάπηροι κλπ)  δεν αναγνωρίζονται στον   κοινωνικό χάρτη   , ονομάζονται «άλλοι», ενώ συγχρόνως απαλείφεται   και η αυτονόητη υποχρέωση του κράτους να τους παρέχει την απαιτούμενη οικονομική, ιατροφαρμακευτική και κοινωνική στήριξη. Την κρατική αυτή υποχρέωση έρχεται να υποκαταστήσει  η μαύρη , απλήρωτη νεανική εργασία και η βαρβαρότητα της μαθητείας που  εξωραϊζεται ως «έμπρακτη εκδήλωση φροντίδας».Πρόκειται για βάναυση προσβολή της νοημοσύνης, των δικαιωμάτων ,της ευαισθησίας της νέας γενιάς και της λαϊκής αλληλεγγύης που απεικονίζει ένα μεσαιωνικό μέλλον για τη νεολαία ,  την ίδια στιγμή που σκιαγραφεί τον κοινωνικό καιάδα  για τους πιο ευπαθείς κι αδύναμους.

5.     «θα είναι απελευθερωτικό για τον εκπαιδευτικό» .Στο σημείο αυτό η σημασιολογία σηκώνει τα χέρια μπροστά στην επικοινωνιακή μεθοδικότητα  που διαθέτει  η κυβέρνηση της αριστερής φρασεολογίας και  της δεξιάς πολιτικής, για να πετύχει το στόχο της λαϊκής απάτης. Το  νοηματοδοτημένο από τους κοινωνικούς αγώνες  επίθετο «απελευθερωτικό» αξιοποιείται  εδώ , για να αποκρύψει  τον εντελώς αντίθετο στόχο των αντιδραστικών  μέτρων, που είναι  η  πνευματική και εργασιακή σκλαβιά του απασχολίσιμου εκπαιδευτικού, ο οποίος-ενώ μένει χωρίς οργανική θέση ,   σταθερή εργασία και στοιχειώδη δικαιώματα –επιφορτίζεται  και  με το βάρος «να αναρτά το δικό του υλικό» στην πολυκατηγοριοποιημένη σχολική μονάδα της τηλεκπαίδευσης και  της πιο στυγνής ταξικής δόμησης. Στην πραγματικότητα, οι στυλοβάτες αυτού του θεσμικού ολετήρα, εισηγούνται την κατάργηση του ενιαίου προγράμματος σπουδών  και της υποχρέωσης του κράτους να διανέμει δωρεάν  τα σχολικά βιβλία. Προτείνουν την πολυκατηγοριοποποίηση και τη  διεύρυνση  των κοινωνικών ανισοτήτων στη μόρφωση , στο όνομα της προσαρμογής στις τοπικές ανάγκες και της αναγνώρισης των επιθυμιών και των  κλίσεων των παιδιών .

6.     θα διέπεται από τον εξορθολογισμό: Με την παραποίηση και του όρου «εξορθολογισμός», στην ουσία, αποκρύπτονται οι υποχρεωτικές συγχωνεύσεις σχολείων και τμημάτων :« Τα μαθήματα αυτά θα γίνει προσπάθεια να προσφέρονται όλα. Αυτό απαιτεί τη συγχώνευση γειτονικών λυκείων σε μεγαλύτερες μονάδες .Σε άλλο σημείο  διευκρινίζεται  ότι «θα απαγορεύεται να γίνει τμήμα σε κάποιο μάθημα, αν δεν υπάρχουν τουλάχιστον 20 μαθητές για το τμήμα αυτό… Αυτό σημαίνει ότι κάποια μαθήματα θα παρέχονται μόνο σε ορισμένα λύκεια» (!)).Ο εξορθολογισμός λοιπόν δεν έχει καμία σχέση με την ορθολογική αντιμετώπιση των εκπαιδευτικών θεμάτων, αλλά χρησιμοποιείται παραπλανητικά, για να συσκοτίσει την πραγματικότητα και να αποκρύψει   τη συρρίκνωση των δαπανών για την παιδεία, το βάρβαρο μέτρο των συγχωνεύσεων και της μαζικής αποπομπής από τη β/θμια εκπαίδευση  των παιδιών από τα λαϊκά στρώματα.

7.     Θα καθιερώσει την τηλεεκπαίδευση: εδώ έχουμε την ανενδοίαστη ομολογία του  κλεισίματος όλων των σχολείων στις απομακρυσμένες ορεινές, νησιωτικές περιοχές,  οι οποίες  δεν επιτρέπεται πλέον να απολαμβάνουν την πολυτέλεια της λειτουργίας σχολείου .(«Ειδικά, σε περιπτώσεις απομακρυσμένων λυκείων κάποια μαθήματα θα διδάσκονται με τηλεεκπαίδευση..».Το σχολείο της ιντερνετικής πληροφορίας που υποσχέθηκε η ..αλήστου μνήμης πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ Διαμαντοπούλου, θα πάρει σάρκα και οστά τώρα  με την «αριστερή» κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που αποδεικνύεται στην εφαρμογή όλων των βάρβαρων μέτρων πολύ πιο αποτελεσματική από όλες τις  προκάτοχές της(Ν.Δ-Π.Α.Σ.Κ), στη ρώτα των οποίων κινείται, συνεχίζοντας και επιτείνοντας τη μνημονιακή καταιγίδα.

Κατ’ αντίστοιχο τρόπο , το πόρισμα της επιτροπής Λιάκου δρομολογεί θεσμικά τη διάλυση των βασικότερων κατακτήσεων του Λαϊκου Κινήματος στο χώρο της Τεχνικο-Επαγγελματικής Εκπαίδευσης. Η Κυβέρνηση της «για δεύτερη φορά αριστεράς»- που προεκλογικά διαρρήγνυε τα ιμάτιά της για τη δήθεν  προάσπιση των ειδικοτήτων και των τομέων των Ε.Π.Α.Λ- όχι μόνο αναιρεί  ανερυθρίαστα τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, αλλά επιπλέον αποδεικνύεται πολύ πρόθυμη και από καιρό έτοιμη να φέρει σε πέρας    την αποστολή της  διάλυσης της Δημόσιας Τεχνικο-Επαγγελαμτικής Εκπαίδευσης, όπως επιτάσσουν οι ντιρεκτίβες της Ε.Ε και οι καταστροφικές   προτάσεις του Ο.Ο.Σ.Α, οι εφαρμοστικοί νόμοι των μνημονίων  της λαϊκής ληστείας και ιμπεριαλιστικής υποδούλωσης της χώρας. Για  το λόγο αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ, ως άξιος κυβερνητικός  διάδοχος των προκατόχων του , συνεχίζει την καταστροφική πολιτική της συρρίκνωσης των ειδικοτήτων, της συγχώνευσης των τμημάτων,  προσφέροντας λαμπρές ευκαιρίες  κερδοφορίας  στους ιδιώτες επενδυτές στο χώρο της τεχνικής εκπαίδευσης και αποκλείοντας μορφωτικά  τα φτωχά στρώματα.

 Στη βάση αυτή: 

Το «Νέο Ε.Π.Α.Λ» θα λειτουργεί        με ελάχιστες ειδικότητες

Η νέα επαγγελματική εκπαίδευση των ..σοφών εκπροσώπων της «αριστερής» επέλασης θα είναι τόσο στενόχωρη, ώστε δε θα  χωρεί ούτε τις ειδικότητες της παλιάς(!).Συγκεκριμένα, από το σύνολο των παλιών ειδικοτήτων προβλέπεται να λειτουργούν  ελάχιστες, έτσι ώστε ο αποκλεισμός να μην περιορίζεται μόνο στο γενικό λύκειο, αλλά να εκτείνεται, με την ίδια ένταση και το ίδιο πνεύμα ταξικής απόρριψης,   και στο χώρο της τεχνικο-επαγγελματικής εκπαίδευσης, η οποία  μέχρι τώρα προοριζόταν    από όλες τις αστικές κυβερνήσεις ..ως χώρος  αποκλειστικής φοίτησης των φτωχών  λαϊκών στρωμάτων. Η μαζική αυτή  αποπομπή και από την τεχνική εκπαίδευση των  παιδιών –τα οποία  το αστικό σύστημα προορίζει να εκμεταλλευτεί ως ειδικευμένο εργατικό δυναμικό για την αύξηση της κερδοφορίας του- δείχνει τη ληστρική πολιτική του κεφαλαίου, το οποίο- ειδικά την περίοδο της κρίσης του- επιδιώκει να απογυμνώσει τον εχθρό-λαό  ακόμη και από τα θεμελιώδη εφόδια, που θα του δώσουν τη δυνατότητα της διεκδίκησης του φτηνού μεροκάματου στις ανταγωνιστικές συνθήκες της αγοράς.  Η τεχνική κατάρτιση και ειδίκευση των παιδιών των λαϊκών οικογενειών αντιμετωπίζεται ως..δαπανηρή πολυτέλεια από τη μνημονιόδουλη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που  καταργεί πολλές ειδικότητες στο Ε.Π.Α.Λ, για να τις χαρίσει  στους ιδιώτες-εμπόρους της γνώσης, που με τη σειρά τους θα την πουλήσουν ακριβά σε όποιον αντέχει να την αγοράσει. 

Στο «Νέο Ε.Π.Α.Λ»   θα λειτουργεί ο βάρβαρος θεσμός της μαθητείας. Η «αριστερή» κυβέρνηση της λαϊκής απάτης που  προεκλογικά έχυνε   κροκοδείλια δάκρυα για την εμπορευματοποίηση της γνώσης και τη νεανική εκμετάλλευση, μέσω της   απλήρωτης εργασίας, δηλ της   «μαθητείας», τώρα  συγκροτεί επιτροπές ..σοφών, για να εξαγνίσει, να προπαγανδίσει, να θεσπίσει και να εδραιώσει   αυτό  μεσαιωνικό μέτρο, διεκδικώντας μάλιστα τις δάφνες της φιλολαϊκής πολιτικής. Η «μαθητεία», δηλ η αναγνώριση του δικαιώματος στους εργοδότες να εκμεταλλεύονται τους μαθητές, στο όνομα δήθεν της ειδίκευσής τους αποτελεί μια αποκρουστική πολιτική που  δε  στερεί  μόνο τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων από το θεμελιώδες  δικαίωμα της  δημόσιας  και δωρεάν εκπαίδευσης. Επιπλέον, δημιουργεί όρους εργασιακής σκλαβιάς και κοινωνικής υποδούλωσης  των φτωχών στρωμάτων στις αρπακτικές ορέξεις του μονοπωλιακού κεφαλαίου, που απλώνει τα δίχτυα της εκμετάλλευσης  στη νεανική ηλικία, με τη σημαία μάλιστα της «δίκαιης ανάπτυξης» που προτάσσει ο δήθεν «αριστερός» ΣΥΡΙΖΑ, για να περάσει ευκολότερα τα μέτρα της ληστρικής επέλασης του κεφαλαίου.

Όλα τα  παραπάνω χαρακτηριστικά αναδεικνύουν , με τον πιο ανάγλυφο τρόπο, ότι το «νέο λύκειο» και το «νέο Ε.ΠΑ.Λ είναι η .. νέα έκφραση της μορφωτικής βαρβαρότητας, που με σημαία την «ευκολία» και με δόλωμα  «την επιλογή των μαθημάτων, ανάλογα με τις κλίσεις..», επιδιώκει να επιβάλει  τον πιο αποκρουστικό  μορφωτικό αποκλεισμό των λαϊκών στρωμάτων, την ίδια στιγμή που κακοποιεί ηθικά, ιδεολογικά  και κοινωνικά την έννοια της αριστεράς, στο όνομα δήθεν της οποίας  θεσπίζει αυτόν τον οδοστρωτήρα η  συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Επιβεβαιώνει έτσι  στην πράξη ότι   είναι η πιο αποτελεσματική  κυβέρνηση  στην κυνική προβολή και τη  μεταμφιεσμένη επιβολή των πιο στυγνών μέτρων της αμορφωσιάς και    αποκλεισμού του λαού από θεμελιώδη δικαιώματα.

Η ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΩΝ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΣΤΟ «ΝΕΟ ΛΥΚΕΙΟ ΚΑΙ Ε.Π.Α.Λ»

Είναι   προφανές ότι  στο «νέο  περιβάλλον» της εμπορευματοποίησης της παιδείας και του κατακερματισμού της γνώσης που χτίζει το «νέο σχολείο» της εργαλειοθήκης του Ο.Ο.Σ.Α και των αντιλαϊκών συνθηκών της ΕΕ, ο ρόλος του εκπαιδευτικού ως εμπνευσμένου δασκάλου και  επιστήμονα, με ηθικό ανάστημα, ιδεολογική τοποθέτηση, ιστορική  παιδεία , και  κοινωνικο-πολιτική και συνδικαλιστική  δράση καταργείται, την ίδια στιγμή που ξεθεμελιώνεται το βασικό του δικαίωμα στη σταθερή εργασία,  την οργανική θέση και την αξιοπρεπή αμοιβή.

Το νέο σχολείο  των πολλαπλών αναλυτικών προγραμμάτων, της ατομικής ευθύνης του εκπαιδευτικού και του ατομικού προγράμματος του μαθητή, δεν είναι καν σχολείο , με την έννοια της οργανωμένης προσπάθειας  του αστικού συστήματος  να εξοπλίσει με  στοιχειώδεις επιστημονικές βάσεις τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων , ώστε να προσφέρουν την εργατική τους δύναμη για την οικονομική , κοινωνικοπολιτική και ιδεολογική κυριαρχία  της άρχουσας τάξης..Γιατί το  νέο μοντέλο της «παιδοφύλαξης» , της  μετάδοσης σκόρπιων πληροφοριών , της βιωματικής προσέγγισης της πραγματικότητας, της κοινωνικής φροντίδας κλπ -που προτείνει  το πόρισμα της επιτροπής Λιάκου, εκφράζοντας τις πολιτική της υπόκλισης του ¨αριστερού « ΣΥΡΙΖΑ στην επιταγές των ιμπεριαλιστών κηδεμόνων του και των  ντόπιων λακέδων τους- είναι «μονάδα» που προσδιορίζεται σχολική, χωρίς να έχει κανένα από τα  μέχρι τώρα χαρακτηριστικά του αστικού σχολείου, στο οποίο αποτυπώνονταν κάποιες βασικές κατακτήσεις του εργατο-λαϊκού κινήματος.

Στην ιστορική φάση της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης που διανύουμε, με δεδομένη την υποχώρηση του εργατικού και συνολικότερα λαϊκού κινήματος, το σχολείο ως θεσμός του αστικού κράτους αποτυπώνει πλέον το νέο συσχετισμό των δυνάμεων  στην ταξική πάλη, αναδεικνύει την αδυναμία ανασύνταξης του εργατο-λαϊκού κινήματος και την κυριαρχία των στρατηγικών του κεφαλαίου, που απαιτεί το μορφωτικό, εργασιακό , κοινωνικό και πολιτικό αφοπλισμό των λαϊκών στρωμάτων, με στόχο να φορτώσει τα βάρη της κρίσης του στις πλάτες του λαού, καταστρέφοντας τις έμψυχες παραγωγικές λαϊκές δυνάμεις. Στο πλαίσιο αυτό, οι δυνάμεις που βρίσκονται στην υπηρεσία του κεφαλαίου  θεσπίζουν  όντως ένα εκπαιδευτικό μοντέλο ..καταστροφής των λαϊκών στρωμάτων, αποδομώντας ό,τι οικοδόμησε μεταπολεμικά το λαϊκό κίνημα στη δημόσια εκπαίδευση και στερώντας από την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τα θεμελιώδη δικαιώματα.

Στη βάση αυτή, ο εκπαιδευτικός –που από τη θέση του-βρίσκεται στην υπηρεσία της ιδεολογικής αναπαραγωγής  και κοινωνικής κυριαρχίας της αστικής τάξης-έρχεται επίσης αντιμέτωπος με την αντιδραστική πολιτική που τον απογυμνώνει από βασικές εργασιακές, δημοκρατικές,  συλλογικές κατακτήσεις, εντασσόμενος στο   νέο μηχανισμό  αποχαύνωσης και  μορφωτικού αποκλεισμού του λαού   που φέρει τον τίτλο «Νέο Λύκειο και Ε.Π.Α.Λ».

Σε αυτό το εκπαιδευτικό μοντέλο της πληροφοριοποίησης της γνώσης, της παιδοφύλαξης, της ατομικής ευθύνης, της τηλεκπαίδευσης, ο παλιός δάσκαλος του αστικού σχολείου, που είχε κατοχυρωμένο το επιστημονικό του αντικείμενο,  που επεδίωκε να παρακολουθεί την επιστημονική έρευνα στον τομέα του, με τις  συλλογικέ διεκδικήσεις για μαζική επιμόρφωση, δεν υφίσταται. Τώρα,  κατηγορείται επιπλέον και γι αυτήν του την επιστημοσύνη, με τον απαξιωτικό χαρακτηρισμό « ο ειδικός» που είναι  ακατάλληλος στη σχολική μονάδα της ιντερνετικής συλλογής πληροφοριών («πλέον δεν αναζητούμε ‘ειδικούς’, ή καλύτερα υποτιθέμενους ειδικούς, για να διδάξουν..»).Συγχρόνως, κατασυκοφαντείται ως «παρεισφρύσας»(!) στην εκπαίδευση, δηλ ως  δολίως και υπογείως σχετιζόμενος με το δημόσιο σχολείο, ως ανίκανος να ανταποκριθεί στο νέο καθήκον «της διαρκούς κινητικότητας» στα διάφορα επιστημονικά πεδία(«το μείζον πρόβλημα είναι η διαχείριση των δεκάδων ειδικοτήτων που έχουν παρεισφρήσει στην εκπαίδευση..») και ως εκ τούτου πρέπει να εκπαραθυρωθεί. Γιατί  η επιστημοσύνη, η εκπαιδευτική πείρα, η συνείδηση των δικαιωμάτων που έχει αποτελούν «μείζον πρόβλημα» στη νέα σχολική μονάδα της αγοραίας πληροφορίας, των ατομικών ευθυνών και προγραμμάτων.

Σε αυτό το πλαίσιο, γίνεται φανερό ότι το…περίσσευμα των ..άχρηστων «ειδικών» είναι πολύ μεγάλο(« δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουμε να έχουμε σχολείο με 150 ειδικότητες και να παλεύουμε να μην αλλάξει κάτι και διαταραχθεί η ισορροπία του τρόμου»!).Για αυτό   τονίζεται ότι « η λύση δε μπορεί να είναι άλλη από τη μετεκπαίδευση  όσων μπορούν και θέλουν και η μετάταξη όσων δεν  μπορούν η /και δεν θέλουν»(!).Στην ουσία, οι σοφοί του «διαλόγου» δείχνουν  την πόρτα των απολύσεων,  συγκαλύπτοντάς την με τη «μετεκπαίδευση»(που δε φαίνεται να αποτελεί υποχρέωση του κράτους) και τη μετάταξη ..Με προκλητικά κυνικό μάλιστα τρόπο, η κυβέρνηση  επενδύει στη νέα φουρνιά των «αποφοίτων των πανεπιστημίων κατά την  τελευταία πενταετία»(και όχι πτυχιούχων με κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα) που θα έχουν νέες επαγγελματικές (!) συνήθειες(habitus), δηλ θα έχουν αποφοιτήσει από το «νέο» πανεπιστήμιο της κινητικότητας και της ευέλικτης προσαρμογής  στις ανάγκες της αγοράς. Ως  εκ τούτου θα είναι πρόθυμοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο μαζικό μορφωτικό αποκλεισμό των πολλών.

Παράλληλα, το «νέο σχολείο» των ευέλικτων και πολλαπλών προγραμμάτων και βιβλίων , καθιστά τον εκπαιδευτικό υπεύθυνο της αμορφωσιάς των παιδιών, ρίχνοντας στις πλάτες του το βάρος μιας απεχθούς αντιλαϊκής πολιτικής, ενώ τον υποχρεώνει σε 30ωρη παραμονή στο σχολείο εβδομαδιαίως, ανεξάρτητα από το διδακτικό τους έργο.Γιατί στα νέα…εκπαιδευτικά καθήκοντα εντάσσεται  και η επίβλεψη των προγραμμάτων «κοινωνικής προστασίας» (!)(δηλ φροντίδα υπερηλίκων, τραυματιών, αναδάσωση και καθαριότητα του σχολείου κλπ), τα οποία θα τηρούν οι μαθητές ως απλήρωτη νεανική εργασία, η οποία θα συνυπολογίζεται με ορισμένο αριθμό μονάδων στο  σύνολο των μονάδων του Εθνικού  Απολυτηρίου. Θα αναλαμβάνει επομένως ο εκπαιδευτικός και το ρόλο του επόπτη   των μαθητών στα νέα καθήκοντα  της καθαριότητας, της περίθαλψης,  της ανδάσωσης που του αναθέτει το μεσαιωνικό σχολείο της νέας αντιλαϊκής επίθεσης.

Συνάμα, καθιερώνεται ο  «σύμβουλος καθηγητής»- που θα έχει την ατομική ευθύνη της πορείας του μαθητή  και θα εκπληρώνει το καθήκον του αυτό στον εξωδιδακτικό χρόνο-αλλά  και..ο διαθέσιμος καθηγητής που θα παραμένει στο σχολείο, για να ..μπαλώνει τα κενά που δε θα προλαβαίνει να καλύψει ο σύμβουλος(!).Ολες αυτές οι ανατροπές θα πραγματοποιηθούν σε συνθήκες γενικευμένης ελαστικής απασχόλησης, με εκπαιδευτικούς –λάστιχα που  θα απευθύνονται στον manager  της αυτοχρηματοδοτούμενης σχολικής μονάδας για την αναζήτηση κάποιων ωρών, ενώ θα απειλούνται με απόλυση μέσω  της «Αξιολόγησης», που θεωρείται εκ των ουκ άνευ στη λειτουργία του νέου σχολείου. Μάλιστα ορίζεται ως  βασικό  κριτήριο της θετικής αξιολογικής κρίσης η  μη απόκλιση προφορικής βαθμολογίας και γραπτής επίδοσης του μαθητή( θα βλέπουμε αμέσως ποιος εκπαιδευτικός έχει υπερβολικές αποκλίσεις  στην αξιολόγησή του από το τον γραπτό βαθμό και αυτό θα αποτελέσει ένα από τα κριτήρια αξιολόγησης του ίδιου»)

Έτσι, στη βάση των παραπάνω, εύκολα εξάγεται το συμπέρασμα ότι αυτό το πόρισμα-ολετήρας στην πραγματικότητα έχει ως στόχο:

1.      Να καταργήσει το ενιαίο πρόγραμμα σπουδών, αίροντας και αυτές  ακόμη τις τυπικές προϋποθέσεις  μιας κοινής αναφοράς  της νεολαίας σε μορφωτικά αγαθά.

2.     Να πολλαπλασιάσει τους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση, με τα ευέλικτα αναλυτικά προγράμματα των σχολείων «που θα καθορίζονται από τους εκπαιδευτικούς» και τα οποία θα αντανακλούν τις .. δυνατότητες επιλογής που έχουν οι μαθητές, ανάλογα με την κοινωνική και οικονομική τους δυνατότητα, δηλ την ταξική τους θέση

3.     Να απαλλάξουν τον κρατικό προϋπολογισμό και από αυτό το ευτελές ποσό της δωρεάν διανομής των βιβλίων, αφού το  βιβλίο που  θα αγοράζει πια ο μαθητής θα  καθορίζεται από τους εκπαιδευτικούς.

4.     Να στερήσει από τα λαϊκά στρώματα και αυτήν ακόμη τη  στοιχειώδη δυνατότητα της μύησης στην επιστημονική γνώση, μεθοδολογία και έρευνα, μέσα από τον πολυκατακερματισμό της γνώσης που παίρνει την  παραπλανητική ονομασία «διαθεματικότητα»

5.     Να χειραγωγήσει ακόμη περισσότερο τον εκπαιδευτικό, τον οποίο τάχα καθιστά υπεύθυνο της σύνταξης του αναλυτικού προγράμματος, στους άξονες και το πλαίσιο που το ίδιο το ΥΠΕΠΘ έχει ορίσει («μπορεί οι άξονες του αναλυτικού προγράμματος να είναι καθορισμένοι από το Υπουργείο, αλλά το ακριβές αναλυτικό πρόγραμμα θα καθορίζεται από τους εκπαιδευτικούς»).

6.     Να  εδραιώσει την  πεποίθηση ότι τα παιδιά από τα λαϊκά στρώματα αυτοαποκλείονται από τις ανώτερες σπουδές, λόγω του φυσικού τους  εξοπλισμού, αναπαράγοντας την πιο μαύρη ιδεολογία του γονιδιακού καθορισμού  και των κληρονομημένων ιδιοτήτων που διαιωνίζουν και επιβάλλουν το χάσμα μεταξύ «πληβείων» και πατρικίων»

7.     Να προετοιμάσει τη νέα φουρνιά  των σκλάβων της καπιταλιστικής κερδοφορίας, που θα αδυνατεί να κατανοήσει θεμελιακές έννοιες,  φυσικά  και κοινωνικά φαινόμενα, και να διεκδικήσει τα αναφαίρετα δικαιώματά της.

8.    Να απογυμνώσει τον εκπαιδευτικό από κάθε  εργασιακό, κοινωνικό και πολιτικό δικαίωμα, μετατρέποντάς τον σε ένα πολυμηχάνημα μετάδοσης αποσπασματικών πληροφοριών, χωρίς επιστημονικό βάθος και αξιώσεις, χωρίς σταθερή εργασία και αξιοπρεπή αμοιβή,  σε ένα παιδοφύλακα, χωρίς ηθικό και ιδεολογικό ανάστημα, που θυσιάζει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας στο βωμό της επιβίωσης.

9.     Να καταργήσει την ιδιότητα του δασκάλου που  σέβεται το επιστημονικό αντικείμενο που διδάσκει, εμπνέει και καθοδηγεί τη νεολαία στην αναζήτηση της κρυμμένης επιστημονικής αλήθειας, στη  φιλομάθεια και στην ερμηνεία   της φυσικής, ιστορικής και κοινωνικής πραγματικότητας.

10.Να εξατομικεύσει  την εκπαιδευτική διαδικασία, είτε αυτή αφορά  στο μαθητή, είτε στον εκπαιδευτικό, εδραιώνοντας το μορφωτικό και κοινωνικό μεσαίωνα.