ΛΑΜΠΡΟ ΑΜΑΥΡΩΜΑ

Εισαγωγικό σημείωμα του περιοδικού της Ένωσης Εκπαιδευτικών Εικαστικών Μαθημάτων "Εικαστική Παιδεία"

«Λίγο πιο αριστερά, στο μαντευμένο στερέωμά μου, διακρίνω -αλλά χωρίς αμφιβολία αυτό δεν είναι παρά ατμός αίματος και φόνου- το λαμπρό αμαύρωμα των διαταραχών της ελευθερίας»
                                                                  (Λουί Αραγκόν)

Το Όχι, λέει, πάει να πει Ναι! Αποθέωση των αναποδογυρισμένων νοημάτων… Η Τρόικα έγινε Θεσμοί και κατέληξε Κουαρτέτο. Τα προαπαιτούμενα των προαπαιτούμενων με τα μεταμεσονύκτια «κατεπείγοντα» και όλα τα συμπαρομαρτούντα της υποταγής, είναι ξανά στην ημερήσια διάταξη. Ο καθ’ ημάς σουρεαλισμός γνωρίζει το θρίαμβό του. Η μνημονιόδουλη αντιπολίτευση, στηρίζει ασμένως (ώσπου να τελειώσει τη δουλειά) την «αντιμνημονιακή»(!) κυβέρνηση που κατά τα άλλα προσυπογράφει και εγκαθιδρύει κωμικοτραγικά, το τρίτο (και φαρμακερό) μνημόνιο… Αξιοθρήνητοι καρπαζοεισπράκτορες, άτεγκτοι φοροεισπράκτορες. 

«Ζωγράφισαν του νεκρού το σάβανο…
και μπροστά του τού το βάζουν.
Έτσι τη λάσπη κάτω από τα χρώματα κρύβουν.
Προπορεύεται ένας κύριος με φράκο
και πουκάμισο κολλαριστό.
Το καθήκον του δεν παραμελεί
σαν κάθε καλός γερμανός -που τον εαυτό του ξέρει»
                                                 ( Μπέρτολτ Μρεχτ )

«Λεηλατούν την αμμουδιά και καταπατούν τη γη.
Τα δόντια τους σουβλερά και πρόθυμα
κατατρώγουν και λυσσούν τόσο δυνατά
που θα δαγκώσουν σε βάθος τη γη,
μέχρι τους νεκρούς»
                   (Εμίλ Βερχάερεν)

Καθώς «δεν υπήρχαν πια ελπίδες για ειρήνη μετά από την πέμπτη άνοιξη» αν ήταν κάτι αληθινά αναγκαίο και χρήσιμο να πούμε, θα ήταν μόνο να επαναλάβουμε όσα στην ουσία είπαμε και πριν από ένα χρόνο και κάθε χρόνο στα πέντε δίσεκτα μνημονιακά χρόνια της διάλυσης και της νεοαποικιακής υποδούλωσης. Βαδίζουμε, δυστυχώς, στην ίδια κι απαράλλακτη ρότα.

«Οι ώρες πέφτουν στο πηγάδι
κι αποκοιμούνται για πάντα
κάθε ρολόι που σημαίνει την καμπάνα του
ξέρει καλά τι είναι
δεν έχει αυταπάτες»
                  (Πάμπλο Πικάσσο)