ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ:

«ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ»

&

 «ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ»

Συνάδελφοι, οι παρατάξεις «ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ» και «ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ» -διαπιστώνοντας την αναγκαιότητα της ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ για την ΑΠΟΚΡΟΥΣΗ των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων- αποφάσισαν να οικοδομήσουν όρους ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ στην κατεύθυνση της κοινής δράσης και της ταξικής αναδόμησης του σωματείου, αλλά και συνολικότερα του συνδικαλιστικού κινήματος, ώστε τα συνδικάτα να αποβούν συλλογικά μέσα συσπείρωσης των εργαζομένων και μαζικής διεκδίκησης, σε μια περίοδο πρωτόγνωρης, μεταπολεμικά, ληστρικής επέλασης του κεφαλαίου στις λαϊκές κατακτήσεις.

Τη βάρβαρη πολιτική εφαρμόζουν τα κόμματα της ολιγαρχίας
και οι «αριστεροί» συνοδοιπόροι τους, με τη στήριξη των Ιμπεριαλιστών.

Συνάδελφοι, ο λαός μας βρίσκεται αντιμέτωπος με μια βάρβαρη πολιτική, που επιβάλλει σήμερα η τρικομματική κυβέρνηση (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) και παλιότερα άλλες κυβερνήσεις, που κηρύσσουν «εχθρό» το λαό, την ίδια στιγμή που αποτελούν τα πολιτικά στηρίγματα του ξένου Ιμπεριαλισμού (ΕΕ-ΔΝΤ-ΝΑΤΟ), δημιουργώντας συνθήκες αποικιακού ελέγχου στη χώρα και βγάζοντας στο σφυρί την περιουσία του δημοσίου, προσφέροντάς την στα αρπακτικά του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου. Έχουν μάλιστα ως εφεδρεία τη ναζιστική συμμορία της «Χρυσής Αυγής», της οποίας η φασιστική ιδεολογία και πρακτική έχει ως ιδεολογική μήτρα και πολιτική πηγή την πολιτική των κομμάτων της εγχώριας ολιγαρχίας, τα οποία δήθεν κόπτονται για την αντιδημοκρατική της δράση, παραπλανώντας το λαό με προτάσεις για «απονομιμοποίησή» της, τη στιγμή που εξέθρεψαν με την πολιτική τους το πιο αποκρουστικό μόρφωμα της δεξιάς.

Πρόκειται για μια πρωτόγνωρης βαρβαρότητας επέλαση στο λαϊκό εισόδημα και τις κατακτήσεις, που δείχνει την αντιλαϊκή πολιτική του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος, το οποίο αδυνατώντας να υπερβεί τη οικονομική κρίση, επιτείνει την επίθεσή του στα λαϊκά στρώματα.

Στη βάση αυτή, τα ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΤΗΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΗΣ ΑΦΑΙΜΑΞΗΣ, έρχονται να δείξουν ότι η ΕΕ των μονοπωλίων και των ανταγωνισμών όχι μόνο δε μπορεί από τη φύση της να γίνει «φιλολαϊκή» και «φιλειρηνική», αλλά απεναντίας ενισχύει τα δεσμά της εξάρτησης και της υποτέλειας των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών, επιτείνοντας τους όρους της εκμετάλλευσης των λαών τους .

Ωστόσο, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα γενικότερα δεν αντιμετωπίζουν μόνο τη λυσσαλέα επίθεση των κομμάτων, που είναι πιστά προσηλωμένα στο μονοπωλιακό κεφάλαιο και υποκλίνονται στις εντολές των ξένου ιμπεριαλισμού, ευρωπαϊκού και αμερικάνικου. Η αντιλαϊκή επέλαση βρίσκει πλάτες και στην πολιτική της λεγόμενης «υπεύθυνης και κυβερνώσας» αριστεράς, που -με πρώτη τη ΔΗΜΑΡ- έδειξε όχι μόνο την υποταγή της στην οικονομική ολιγαρχία, αλλά επιπλέον και την ενεργή συστράτευσή της στην αντιλαϊκή επίθεση.

Ακόμα η «υπεύθυνη αριστερή» πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να παγιδεύει τη λαϊκή δυσαρέσκεια σε λογικές «καλών διαπραγματεύσεων», δηλαδή καλύτερων… μνημονίων (!), «παραγωγικής ανάπτυξης, με ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και επενδύσεις των ιδιωτών». Πρόκειται για σοσιαλδημοκρατικές προτάσεις εξευγενισμού της ιμπεριαλιστικής πολιτικής που δίνουν «σανίδα σωτηρίας» στους ντόπιους και ξένους δυνάστες του λαού, παγιδεύοντας τα λαϊκά στρώματα στη λογική της «ανάθεσης», του «ευρωμονόδρομου» και στις εκλογικές αυταπάτες.

Η επίθεση στην ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ.

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που προωθείται πλήθος αντιλαϊκών μέτρων από Κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ στην εκπαίδευση, μέτρα που έχουν βάλει στο στόχαστρό τους το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της, τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εκπαιδευτικών, τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών.

Η επίθεση αυτή στο χώρο της ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ καθρεπτίζεται στη νέα, ακόμα πιο ταξική δόμηση σχολείου, στις συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων, στην μετακύληση του κόστους λειτουργίας των σχολείων σε γονείς και μαθητές, στην κατάργηση της δωρεάν διανομής συγγραμμάτων σε όλες τις βαθμίδες, στη διαβάθμιση των σχολικών μονάδων, στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών, στις ακόμα μεγαλύτερες περικοπές των μισθών, στην κατάργηση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, στις απολύσεις, την ποινικοποίηση και τρομοκράτηση των εκπαιδευτικών μέσω της «αξιολόγησης, στην υπαγωγή του στους δήμους (νόμος «Καλλικράτης»), για να είναι ευκολότερη η ταξική κατηγοριοποίηση των σχολικών ζωνών και εκπαιδευτικών, με βάση την «ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ».

Έτσι το νέο αντιλαϊκό μισθολόγιο-βαθμολόγιο, αλλά και άλλοι νόμοι (π.χ. ν. 3848/10 & 4024/11) καταργούν τα θεμελιώδη δικαιώματα της οργανικής θέσης και μονιμότητας, γενικεύουν τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, συνδέουν την όποια αμοιβή με τις «αξιολογικές» κρίσεις συμβούλων και διευθυντών, αλλά και με την επίδοση των μαθητών στις εξετάσεις. Ταυτόχρονα στέλνουν άμεσα «στο εκτελεστικό απόσπασμα» όλους τους συναδέλφους που έχουν διωχθεί πειθαρχικά, ξεκινώντας τις... εκκαθαρίσεις-απολύσεις και στο χώρο μας (ν. 4093/12), μετά τις μαζικές απολύσεις (2.7000 εργαζόμενοι) στους ΟΤΑ και τα διάφορα υπουργεία. Παράλληλα, καταργεί το σύλλογο διδασκόντων, αναγνωρίζει αρμοδιότητες «οικονομικού διευθυντή» και επιτείνει τους ταξικούς φραγμούς στη γνώση, πετώντας έξω από τα σχολειά χιλιάδες μαθητές και στην ΕΦΕΔΡΕΙΑ - ΑΠΟΛΥΣΗ χιλιάδες συναδέλφους, την ίδια στιγμή που ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΔΙΟΡΙΣΜΟΥ στους ήδη για πολλά χρόνια αδιόριστους συναδέλφους.

 Οι ευθύνες της συνδικαλιστικής ηγεσίας.

 Η στυγνή επίθεση του κεφαλαίου στα δικαιώματά μας βρίσκει στήριξη στην πολιτική γραμμή των παρατάξεων της ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ, που σταθερά υποστήριξαν και υποστηρίζουν την πολιτική των κομμάτων της ολιγαρχίας. Κλείνουν το δρόμο των αγώνων και γραφειοκρατικοποιούν τα σωματεία σε όλες τις βαθμίδες (ΕΛΜΕ-ΟΛΜΕ-ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ). Στήριξαν όλο το θεσμικό οδοστρωτήρα της κατάργησης των εργασιακών και κοινωνικο-ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων. Αρνούνται την οργάνωση των αγώνων και παγιδεύουν τη λαϊκή οργή σε ...παραστάσεις εντυπωσιοθηρίας, εξαργυρώνοντας τις... υπηρεσίες τους για το λαϊκό αποπροσανατολισμό με διάφορες διοικητικές θέσεις.

Στην κατεύθυνση αυτή, η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ακολουθεί πιστά την πολιτική της «υπεύθυνης αριστεράς!», συμπορεύεται σταθερά με τις δυνάμεις της υποταγής (ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ), υιοθετώντας τη γραμμή της …σύνθεσης (!) των απόψεων. Προωθεί τη θέση της «Ευρώπης των λαών», παραπλανά με προτάσεις «αριστερής» διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης. Καλλιεργεί την ηττοπάθεια και αποδυναμώνει τις συλλογικές λειτουργίες του σωματείου, συμμετέχοντας στις αξιολογικές κρίσεις της στελέχωσης της εκπαίδευσης. Πρόκειται για την «αριστερή» γραμμή της συναίνεσης στην καπιταλιστική λαίλαπα, που εγκλωβίζει τη βάση του σωματείου στη λογική της παθητικοποίησης, βάζοντας πολλά αναχώματα στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης.

Η ΕΣΑΚ-ΔΕΕ, καλλιεργεί και αυτή αυταπάτες για μια «άλλη διακυβέρνηση» που θα φέρει τάχα τη λαϊκή εξουσία, ενώ ταυτόχρονα υποτιμά, ως προς την αποτελεσματικότητά τους, τους μαζικούς αγώνες και υιοθετεί τη διασπαστική λογική των χωριστών συγκεντρώσεων, σε μια περίοδο έντασης της αντιλαϊκής πολιτικής, κατά την οποία οι πραγματικά αριστερές δυνάμεις οφείλουν να επιδιώξουν την ενωτική δράση στα σωματεία, αναδεικνύοντας, με τη γόνιμη αντιπαράθεση, τη σωστή ταξική κατεύθυνση της ανειρήνευτης, μαζικής και ενωτικής λαϊκής πάλης όλων των εργαζομένων.

Τι πρέπει να κάνουμε;

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, το λαϊκό κίνημα οφείλει να προτάξει το αίτημα της ΜΑΖΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, με στόχο την ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ. Γιατί μόνο ο ενωτικός, μαζικός και παρατεταμένος αγώνας μπορεί να αποκρούσει τα βάρβαρα μέτρα, να κατοχυρώσει τα λαϊκά δικαιώματα και να ανατρέψει την πολιτική της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και φτώχειας.

Επιπλέον, το λαϊκό κίνημα οφείλει να διαχωρίσει τη θέση του από κάθε πολιτική αντίληψη που αρνείται την εξάρτηση της χώρας μας από τους ιμπεριαλιστές και τους κινδύνους που απορρέουν απ’ αυτήν για το λαό, κάνοντας λόγο για τη θεωρία «της αλληλεξάρτησης» των αστικών τάξεων. Επίσης, έχει χρέος να αντιπαρατεθεί στη λαθεμένη πολιτική αντίληψη που καταλήγει στις διάφορες προτάσεις για «μεταβατικά στάδια εθνικοποίησης των τραπεζών, διαγραφής του χρέους και εργατικού ελέγχου» στον καπιταλισμό, με θέσεις δηλαδή που αποπροσανατολίζουν το λαϊκό κίνημα και εγκλωβίζουν την πάλη του λαού σε κατευθύνσεις αδιέξοδες.

Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ Εκπαιδευτικών και οι ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ Εκπαιδευτικών, μέσα από την πολιτική και εκλογική ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ τους, έρχονται να αναδείξουν την αδήριτη ανάγκη της ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΠΑΛΗΣ στη βάση των ταξικών στόχων της προάσπισης των δικαιωμάτων μας, μέσα από τους παρατεταμένους και μαζικούς αγώνες για την ΑΝΑΤΡΟΠΗ της αντιλαϊκής πολιτικής .

Σε αυτή την κατεύθυνση καλούμε τους συναδέλφους να μετάσχουν στην πολιτική συνεργασία των δυο αριστερών παρατάξεων και να στηρίξουν ενεργητικά την προσπάθεια για αναζωογόνηση της διεκδικητικής συνείδησης και δράσης

Απέναντι στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και την ηττοπάθεια προβάλλουμε τις αρχές της ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ και ΤΑΞΙΚΗΣ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ του συνδικαλιστικού κινήματος. Γιατί μόνο με την πίστη στη συλλογική διεκδίκηση, την απαλλαγή από την κυριαρχία των συνδικαλιστικών δυνάμεων της υποταγής (ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ) και την άρνηση του εγκλωβισμού στην «αριστερή διαχείριση» της καπιταλιστικής κρίσης, τα σωματεία ισχυροποιούνται, διεκδικούν, προασπίζονται δικαιώματα και το λαϊκό κίνημα πετυχαίνει νίκες.

Άμεσα, χωρίς καθυστέρηση, χωρίς γραφειοκρατικές κωλυσιεργίες, πρέπει να οργανώσουμε, με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο, τους αγώνες μας.

Στην κατεύθυνση αυτή, πρέπει μετά τις γιορτές, να γίνουν Γ.Σ. στις ΕΛΜΕ, για να αποφασιστεί ένας καλά οργανωμένος και παρατεταμένος αγώνας, σε συντονισμό με όλους τους αγωνιζόμενους κλάδους. Επίσης απαιτείται ο συντονισμός των ΕΛΜΕ σε κάθε περιφέρεια για την υλοποίηση του στόχου της μαζικής πάλης με όλους τους πρόσφορους πολιτικο-οργανωτικούς τρόπους.

Για την ανάπτυξη της πάλης ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ:

·        Να συσταθούν άμεσα ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΓΩΝΑ ΣΤΗΝ ΕΛΜΕ, με στόχο την αναζωπύρωση του συλλογικού παλμού και του διεκδικητικού κλίματος στους συλλόγους διδασκόντων, αλλά και τη μαζικότητα των Γ.Σ., ώστε η βαρβαρότητα των μέτρων να συναντήσει τη μαζική αντίσταση.

·        Να απευθυνθούμε στους μαθητές, με όρους συλλογικής πάλης και όχι γραφειοκρατικής ενημέρωσης, αλλά και στους γονείς, στην κατεύθυνση της οργάνωσης μαζικών κινητοποιήσεων.

·       Να συνδεθούν όλα τα ...ρυάκια των αγώνων της ταξικής διεκδίκησης στο δημόσιο και ιδιωτικό χώρο, να μαζικοποιηθούν οι Γ.Σ και να ανατραπούν οι αντιλαϊκοί συσχετισμοί στα σωματεία σε όλες τις βαθμίδες.

Ο ΕΝΩΤΙΚΟΣ ΛΑΪΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΘΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΗ ΝΙΚΗ!

• ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ-ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΤΑΓΗ-ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΣΤΗΝ «ΑΡΙΣΤΕΡΗ» ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΞΕΝΟ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ.

• ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΣΕ ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗ-ΤΑΞΙΚΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΤΟΥΣ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΥΣ ΣΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ Να φτιάξουμε τα σωματεία που χρειαζόμαστε: ζωντανά, αγωνιστικά και ταξικά! Ενάντια σε λογικές συνδιαχείρισης και συνδιοίκησης.

• ΝΑ ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΟΥΜΕ -ΜΕ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΛΗ- ΤΑ ΑΝΑΦΑΙΡΕΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ-ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ-ΜΟΡΦΩΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΛΑΪΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ.

• ΚΑΤΩ ΤΑ ΑΝΤΙΛΑΪΚΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΤΗΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΗΣ ΑΦΑΙΜΑΞΗΣ.

• ΚΑΜΙΑ «ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ»-ΕΛΑΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ-ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΗ-ΔΙΩΞΗ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΣΗ. Κανένας αξιολογητής στην τάξη. Κατοχύρωση της οργανικής θέσης, της μονιμότητας, της εργασιακής δημοκρατία. Αντίσταση στην πολιτική των ταξικών φραγμών, της απομόρφωση, φτώχειας, ανεργίας.

• ΚΑΜΙΑ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ-ΑΠΟΛΥΣΗ-ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ. Να απαλλαγούν από κάθε κατηγορία οι διωκόμενοι συνάδελφοι.

• ΜΑΖΙΚΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΜΟΝΙΜΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ.

• ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ-ΑΝΕΡΓΙΑΣ-ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ-ΕΕ-ΔΝΤ-ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ.

• ΕΞΩ ΑΠΟ ΕΕ-ΔΝΤ-ΝΑΤΟ. ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ.

• ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ - ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΦΙΛΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΛΑΩΝ.