ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΣΤΗ Γ.Σ (ΠΕΜΠΤΗ 7 Μαΐου στο 3ο Λύκειο) ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ ΣΤΗΝ ΟΛΜΕ
ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΜΑΣ ΝΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ
Συνάδελφοι, το 14ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ πραγματοποιείται μέσα σε συνθήκες επίτασης της ληστρικής πολιτικής του κεφαλαίου ενάντια στα λαϊκά στρώματα, αφαίμαξης του λαϊκού εισοδήματος και ισοπέδωσης των Κοινωνικο-Ασφαλιστικών, Εργασιακών και Μορφωτικών δικαιωμάτων. Στη δίνη της καπιταλιστικής κρίσης, που είναι δομικό στοιχείο του κεφαλαιοκρατικού συστήματος, η δεξιά κυβέρνηση της Ν.Δ- υποστηριζόμενη από τη συμπολιτευόμενη «αντιπολίτευση» του ΠΑΣΟΚ- σαρώνει τις λαϊκές κατακτήσεις, γενικεύει την Ελαστική Απασχόληση, τη σύγχρονη «δουλεία» της Ωρομισθίας, καθιερώνει την «ευέλικτη εβδομαδιαία απασχολησιμότητα των τριών ημερών», μηδενίζει και αυτές ακόμα τις ευτελείς αυξήσεις στους μισθούς, μετατρέπει τη σύνταξη σε προνοιακό επίδομα και το δικαίωμα στην εργασία σε ..πολυτέλεια.
Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση της Ν.Δ, ακολουθώντας τις επιταγές των διευθυντηρίων του Ιμπεριαλιστικού μηχανισμού της Ε.Ε, ακλόνητα προσηλωμένη στα συμφέροντα της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας, επιδιώκει να εμφανίσει την κρίση της καπιταλιστικής οικονομίας ως «εθνική κρίση», στοχεύοντας στη λαϊκή παραπλάνηση και τον απόπροσανατολισμό των εργαζομένων.
Στα πλαίσια αυτά, επιστρατεύει την παραπλανητική τακτική του εντυπωσιασμού, μέσα από ψευδεπίγραφους «διαλόγους» της Υποταγής, με τους οποίους επιχειρεί να συγκαλύψει το .. μαύρο τοπίο των αντιδραστικών μέτρων και συνθηκών που εφαρμόζει, επιτείνοντας τις μορφωτικές ανισότητες, ιδιωτικοποιώντας την εκπαίδευση και συνδέοντας το σχολείο με τις επιχειρηματικές απαιτήσεις. Οι συνομιλητές του Υπουργού στο περίφημο ΕΣΥΠ (εκπρόσωποι βιομηχάνων, βιοτεχνών κλπ), όσο και η έλλειψη δέσμευσης σε μια συγκεκριμένη θεματική (δομή του σχολείου, ωρομισθία, μισθός) επιβεβαιώνουν-με τον πιο πειστικό τρόπο-τον αποπροσανατολιστικό και εντυπωσιοθηρικό χαρακτήρα του πολυδιαφημιζόμενου «διαλόγου» της συναίνεσης στην αντιλαϊκή λαίλαπα, σε ένα μάλιστα πολλαπλώς φορτισμένο με σκάνδαλα προεκλογικό τοπίο.
Παράλληλα, το άλλο αστικό κόμμα του ΠΑΣΟΚ, σε συνθήκες υποχώρησης του Λαϊκού κινήματος, επιστρατεύει όλα τα παραπλανητικά μέσα συσκότισης των αιτίων της ληστρικής αφαίμαξης του λαϊκού εισοδήματος, ενώ με δημαγωγικά τερτίπια επιδιώκει να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους, εμφανιζόμενο ως ..καλύτερος διαχειριστής!! της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής. Για το λόγο αυτό, συμμετέχει και εξαγνίζει τους προσχηματικούς διαλόγους της συναίνεσης, ενώ οι θέσεις του για τα επίμαχα ζητήματα της ταξικής δομής του σχολείου, της εμπορευματοποίησης της παιδείας, της ελαστικής απασχόλησης κλπ απλώς επιβεβαιώνουν την «άλλη ανάγνωση!» των αντιλαϊκών μέτρων της κυβέρνησης και των αντιδραστικών συνθηκών της Ε.Ε. Με αυτήν την έννοια, οι εργαζόμενοι και το λαϊκό κίνημα ευρύτερα οφείλουν να αντισταθούν και να καταδικάσουν την αντιλαϊκή πολιτική στο σύνολό της και να αρνηθούν τις δημαγωγικές παγίδες των εκπροσώπων του κεφαλαιοκρατικού συστήματος κάθε απόχρωσης.
Στα πλαίσια αυτά, είναι κατανοητό ότι το συνέδριο της ΟΛΜΕ πραγματοποιείται σε μια ιστορική φάση σκληρής αναμέτρησης των λαϊκών συμφερόντων με τα κεφαλαιοκρατικά συμφέροντα, σε μια ιστορική στιγμή, που επιβεβαιώνεται-με τον πιο τραγικό τρόπο-η κυριαρχία των δυνάμεων του Υποταγμένου Συνδικαλισμού στην κορυφή των σωματείων. Ο αρνητικός για τα λαϊκά συμφέροντα συσχετισμός των δυνάμεων στην ΟΛΜΕ (ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ) λειτούργησε και τη διετία που πέρασε ως βασική αιτία της υποχώρησης της διεκδικητικής δράσης των εργαζομένων και της καλλιέργειας της ηττοπάθειας.
Ειδικότερα, η δεξιά παράταξη της ΔΑΚΕ, που είναι η πρώτη δύναμη στην ΟΛΜΕ λειτούργησε πανελλαδικά και τοπικά ως συνδικαλιστικός μανδύας εδραίωσης των αντιλαϊκών μέτρων, όχι μόνο αποδεχόμενη τον οδοστρωτήρα των αντιδραστικών συνθηκών της Ε.Ε και των αντιλαϊκών νόμων, αλλά και καταψηφίζοντας κάθε μορφή απεργιακής κινητοποίησης και συλλογικής αντίστασης, υιοθετώντας τους προσχηματικούς διαλόγους ως μέσο επιβεβαίωσης της παρουσίας της.
Από την άλλη μεριά η συνδ. παράταξη της ΠΑΣΚ από τη θέση, του πρώην κυβερνητικού συνδικαλισμού, επιδιώκει παραπλανητικά να μετουσιώσει την ιδεολογικο-πολιτική της προσαρμογή στα αντιλαϊκά μέτρα σε δήθεν «αντιπολίτευση», ενώ όλα τα χρόνια της διακυβέρνησης του κομματικού της φορέα (ΠΑΣΟΚ) υποστήριξε ένθερμα τους αντιλαϊκούς νόμους που επέτειναν την ταξική δόμηση του σχολείου (Γενικό Λύκειο-Τεχνική Εκπαίδευση), θέσπισαν την «Αξιολόγηση»-Χειραγώγηση-Κατηγοριοποίηση, επέβαλαν τον ΑΣΕΠ, την εργασιακή δουλεία της Π.Δ.Σ, τις συμπράξεις Ιδιωτικού και Δημόσιου Τομέα (ΣΔΙΤ), τη γενίκευση της ελαστικής απασχόλησης και τη συνακόλουθη ρουσφετολογική εξάρτηση των αδιόριστων. Στην ίδια βάση, εξωράισε την Αντιασφαλιστική Λαίλαπα, υποστηρίζοντας τους αντιασφαλιστικούς νόμους, που τώρα τάχα αρνείται, ενώ υποστήριξε και συνεχίζει να στηρίζει ένθερμα όλα τα μέτρα των αντιλαϊκών συνθηκών της Ε.Ε (Μπολόνια, Πράγα,Βερολίνο, Μπέργκεν κλπ), που προσδένουν το σχολείο με την Επιχείρηση, αποδομούν τη διδασκαλία, μετατρέπουν τη γνώση σε πληροφορία και επιτείνουν την ταξική δόμηση της εκπαίδευσης. Είναι επομένως εύλογο ότι οι όποιες «αντιπολιτευτικές της τακτικές» προσκρούουν στην Ιδεολογική και Πολιτική συμφωνία της με τον οδοστρωτήρα των αντιλαϊκών μέτρων, έτσι ώστε από τη μια να κερδίζει το παιχνίδι των εντυπώσεων (π.χ τυπικά εγκρίνει την πρόταση για απεργία το φετινό Δεκέμβρη ή σιωπηρά συμπαρατάσσεται στη γραμμή της μη συμμετοχής στον προσχηματικό διάλογο), αλλά από την άλλη, στη βάση να διαμορφώνει το ποθητό για αυτήν αποτέλεσμα της ακινησίας, προσανατολίζοντας τους εργαζόμενους στην κατεύθυνση ηττοπαθούς αποστασιοποίησης, της απονεύρωσης και της μοιρολατρικής αποδοχής των αντιδραστικών μέτρων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η θέση της για τον ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΤΩΝ ΩΡΟΜΙΣΘΙΩΝ από τις εκλογές στο συνέδριο της ΟΛΜΕ, ενώ επανειλημμένα έχει απορρίψει την πρότασή μας για Συγκρότηση στο Δ.Σ της ΕΛΜΕ Επιτροπής, με στόχο την ουσιαστική ένταξη των ελαστικοποιημένων στο σωματείο. Για τους ίδιους λόγους, απορρίπτει σταθερά τις προτάσεις για αναζωογόνηση των Γ.Σ (π.χ πρόταση για σύγκληση Γ.Σ για το Ασφαλιστικό και ανοιχτή πρόσκληση στους συνταξιοδοτούμενους συναδέλφους), ενώ στη διαδικασία της συγκρότησης του προεδρείου της ΕΛΜΕ.. «ουδετεροποιεί!!» τη στάση της απέναντι σε δεξιούς και αριστερούς, προτάσσοντας μια εικόνα ενός γενικού!! πλαισίου, το οποίο δεν αντιπαραθέτει πολιτικά σκεπτικά, αλλά την αριθμητική των εδρών και για αυτό, ανάλογα με τη συγκυρία, κλίνει το μάτι πότε στη ΔΑΚΕ και πότε στην αριστερή διαχείριση (ΕΚΠΑΙΔ.ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ). Είναι κατανοητό ότι η ΠΑΣΚ ως συνδικαλιστικός στυλοβάτης του άλλου αστικού κόμματος του ΠΑΣΟΚ «στρώνει» στο μαζικό επίπεδο το δρόμο για την επάνοδο του κομματικού της φορέα στην εξουσία, εν όψει μάλιστα των Εθνικών ή Ευρωπαϊκών Εκλογών, έτσι ώστε να παγιώνεται συνδικαλιστικά και πολιτικά μια συνολικότερη αντίληψη εγκλωβισμού των λαϊκών στρωμάτων στο δήθεν…νομοτελειακό χαρακτήρα της καπιταλιστικής επέλασης.
Είναι βέβαια φανερό ότι στην κατεύθυνση της υποχώρησης των λαϊκών αντιστάσεων καθοριστικά συντέλεσαν και οι .. «αριστεροί!» συνοδοιπόροι της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης (ΕΚΠΑΙΔ.ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ-ΔΙΚΤΥΟ), αφού τόσο στο επίπεδο των ιδεολογικο-πολιτικών αρχών, όσο και σε εκείνο της συνδικαλιστικής πρακτικής «κριτικά!» συμπορεύονται τόσο με τις σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις της καπιταλιστικής διαχείρισης, όσο και μ’ εκείνες του υποταγμένου συνδικαλισμού. Για το λόγο αυτό, ΚΑΤΑΨΗΦΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ (π.χ πρόταση για δυναμική απεργία το Δεκέμβρη), μετατρέπονται σε δυνάμεις υπονόμευσης της Αγωνιστικής Διάθεσης την κρίσιμη στιγμή των αποφάσεων, υποβαθμίζουν τις διαδικασίες των Γ.Σ και καταψηφίζουν τις προτάσεις μας για σύγκληση Γ.Σ, για ουσιαστική ένταξη των ωρομισθίων στις συλλογικές διαδικασίες του σωματείου. Συντελούν επομένως καθοριστικά στη γραφειοκρατικοποίηση του συνδικάτου, στη μετατροπή της συνδικαλιστικής λειτουργίας σε μια απλή εκλογική συμμετοχή. Μέγιστη απόδειξη αυτής της υπονομευτικής για τα λαϊκά συμφέροντα πολιτικής αποτελεί και η θέση τους για τη συγκρότηση του προεδρείου, η οποία «τείνει χείρα συνεργασίας!» άλλοτε στη ΔΑΚΕ... και άλλοτε στο χώρο της Ταξικής Αριστεράς.. Για τους ίδιους λόγους, εύκολα ψηφίζει στη Νομαρχιακή Επιτροπή προγράμματα εισαγωγής των επιχειρήσεων στα σχολεία (πχ ΕΠΑΣ Αστερουσίων), ενώ αποστασιοποιείται (ψηφίζει λευκό) στην πρότασή μας για την Πρωτοβουλία του Ταξικού Εορτασμού της Πρωτομαγιάς και για τη συνάντηση των σωματείων και φοιτητικών συλλόγων. Επιπλέον, ο ευρύτερος Ιδεολογικο-πολιτικός προσανατολισμός της ΣΥΝεργασίας, στην κατεύθυνση της αποδοχής του εξωραϊσμού του Ιμπεριαλιστικού μηχανισμού της Ε.Ε και το συνολικότερο αποπροσανατολιστικό αίτημα για τον «καπιταλισμό με ανθρώπινο !! πρόσωπο» υπονομεύουν τις αγωνιστικές διαθέσεις της βάσης, συγκαλύπτουν τα αίτια της καπιταλιστικής επέλασης και υπονομεύουν τις λαϊκές αντιστάσεις.
Στην αντίπερα όχθη, η ΕΣΑΚ-ΔΕΕ, δηλώνει ότι «ομνύει» στην ταξική της δράση, την ίδια στιγμή που επιλέγει τη διασπαστική γραμμή των χωριστικών εκδηλώσεων σε όλο το φάσμα της λειτουργίας του σωματείου (από το αντιϊμπεριαλιστικό έως το απεργιακό επίπεδο), αποδυναμώνοντας τις συλλογικές διαδικασίες των συνδικάτων, την κρίσιμη στιγμή της επίτασης της αντιλαϊκής πολιτικής, της όξυνσης των κοινωνικών αντιθέσεων. Με την έννοια αυτή, συντελεί καθοριστικά στην υποχώρηση της διεκδικητικής συνείδησης, με αποτέλεσμα ο καταγγελτικός της λόγος να είναι αναντίστοιχος τόσο με τις ανάγκες του μαζικού κινήματος, όσο ακόμα και με τις ιστορικά θεμελιωμένες αρχές και πρακτικές της ανάπτυξης της λαϊκής αντίστασης, την οποία πολλαπλώς θέλει να επικαλείται.
Στη δύσκολη αυτή διετία η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ, ως συνεπής, ενωτικός αριστερός χώρος, αντέταξε ξανά στο πολλαπλώς αρνητικό τοπίο των συσχετισμών ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΑΝΑΔΟΜΗΣΗΣ του συνδικαλισμού, την οποία σταθερά υπηρετήσαμε, με: α) τη σθεναρή αντίσταση και καταδίκη των αντιλαϊκών μέτρων και αντιδραστικών συνθηκών της Ιμπεριαλιστικής Ε.Ε, β) την αντίσταση στη γραμμή του συναινετικού συνδικαλισμού και την έμφαση στη συλλογική δράση (Γ.Σ, επισκέψεις στα σχολεία, πρωτοβουλίες ενάντια στην καταστολή το Δεκέμβρη κλπ), γ) την Υποστήριξη των Απεργιακών Αγώνων και των συνολικότερων εκφράσεων του λαϊκού κινήματος (συγκεντρώσεις, υποστήριξη του μαθητικού και φοιτητικού κινήματος, του Αγροτικού κλπ), δ) την ανάπτυξη της Αντιϊμπεριαλιστικής δράσης και αλληλεγγύης στους καταπιεζόμενους γειτονικούς λαούς (πχ Παλαιστινιακό-Εκδηλώσεις Πολυτεχνείου κλπ), ε) την Αλληλεγγύη και έμπρακτη υποστήριξή μας στους Μετανάστες (πρωτοβουλία για τη λειτουργία του κυριακάτικου σχολείου των μεταναστών), ζ) την καταδίκη της συναινετικής γραμμής του συνδικαλισμού (ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ) και των «αριστερών συνοδοιπόρων τους, κατά τη συγκρότηση του προεδρείου, αλλά και σε όλες τις πολιτικές λειτουργίες του σωματείου, η) τη συμμετοχή μας στα πολιτιστικά δρώμενα του σχολείου και του σωματείου, θ) την ανάδειξη του ζητήματος της ΕΡΓΑΣΙΑΚΗΣ ΟΜΗΡΙΑΣ ΤΩΝ ΩΡΟΜΙΣΘΙΩΝ και συνολικότερα των ελαστικοποιημένων και της ουσιαστικής ένταξής τους στις λειτουργίες του σωματείου.
ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΜΑΣ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΑΔΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΟΛΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ:
Πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς. Να ζούμε με αξιοπρέπεια από τη δουλειά μας. Κατάργηση της Ωρομισθίας-Σταθερή εργασία και αμοιβή.
Κατάργηση των Αντιασφαλιστικών Νόμων Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά-Να επιστραφούν τα κλεμμένα. Σύστημα Υγείας, Πρόνοιας, Ασφάλισης Ενιαίο, Δωρεάν, Καθολικό.
Καμία «Αξιολόγηση»-χειραγώγηση-Κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών-Εργασιακή δημοκρατία.
Καμία σύνδεση του σχολείου με τις Επιχειρήσεις-Καμία Εμπορευματοποίηση της Παιδείας, Κατάργηση του νόμου για τα ΣΔΙΤ. Καμία ιδιωτικοποίηση των Πανεπιστημίων.
Ενιαίο Δωδεκάχρονο Σχολείο, ΚΑΝΕΝΑΣ μαθητής κάτω των 18 στην εργασία-Άμβλυνση των Ταξικών Φραγμών στη γνώση.
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Ν. ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ - ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΟΛΜΕ